سینوویت گذرا یک التهاب خفیف مفصل(تجمع خفیف مایع داخل مفصل ) با علت نا شناخته در مفصل هیپ (مفصل رانی لگنی) است که خودبخود و بدون هیچ آسیبی به مفصل بهبود پیدا میکند.
ميزان شيوع آن چقدر است ؟
شايعترين علت دردهيپ درنزدکودکان سينوويت گذرا است. 2 تا 3 در صدکودکان 3 تا 10 ساله را مبتلا ميكند .در پسرها تا حدي شايعتر است بطوری که در مقابل ابتلاي يك دختر 3 تا 4 پسر به آن مبتلاهستند.
علايم اصلي بيماري کدامند ؟
لنگيدن و درد مفصل هیپ علايم اصلي سينوويت گذرا هستند. درد هيپ ميتواند بصورت درد درکشاله ران، قسمت فوقاني ران يا گاها درد زانو، که معمولا بصورت ناگهاني بروزمی نمايدخود را نشان دهد شايعترين نحوه بروز آن بيدار شدن کودک با لنگش ويا امتناع وی از راه رفتن است .
چگونه تشخيص داده ميشود ؟
معاینه فیزیکی راه تشخیص است تشخيص سينوويت گذرا با مشاهده لنگيدن بيمار ونيز دردناك بودن و کاهش حرکات مفصل هيپ در یک کودک بالای 3 سال که تب نداشته و بیماری دیگری نیز ندارد گذاشته ميشود. در 5 در صد موارد، درگيري مفصلی دو طرفه است. راديوگرافي ساده از مفصل هیپ معمولا طبيعي است و در خيلي از موارد عملا انجام نمي شود.بر خلاف آن سونوگرافی مفصل هیپ در تشخیص سینوویت هیپ بسیار مفید است .
چگونه میتوان این بیماری را درمان کرد ؟
اساس درمان استراحت متناسب با ميزان درد است. مسكن هاي ضد التهابي غیر استروئیدی براي کاهش درد و التهاب بكار برده ميشوند. اين حالت غالبا بطور متوسط بعد از 6 تا 8 روز از بين ميرود.
پيش آگاهي
پیش آگهی عالي است ، با بهبود کامل در 100%کودکان(بر طبق تعریف این بیماری موقتی است). اگر علائم بیش از 10 روز باقی بماند باید بیماری هی دیگر را در نظر گرفت. پديدار شدن اپیزود جدید از سينوويت گذرا بصورت خفيف تر و بمدت کوتاهتر از اپيزود اول ناشایع نيست.
آگاهی از بدن دانشِ دانستن اجزای بدن، بخش‌هایی که می‌توانند حرکت کنند و چگونگی حرکت اندام است. آگاهی بدنی یکی از مؤلفه‌های توسعه‌ی یادگیری مهارت‌های درکی حرکتی مرتبط با آگاهی فضایی ، آگاهی جهت‌یابی ، و آگاهی مکانی است .
آگاهی بدنی به افراد کمک میکند تا بدن خود را با محیط اطراف تطبیق دهند و به درستی در مسیرهای مختلف حرکت کنند . حس عمقی نقش بسیار مهمی در انتقال اطلاعاتِ دریافت شده از نوع حرکت و نیروی ماهیچه‌ها دارد و به مفاصل اجازه میدهد تا حرکت موردنظر را به صورت موفقیت‌آمیز انجام دهند .
شاید بتوان گفت اولین شناخت از حرکت مربوط به حرکت دستان است. نوزادان در ابتدا به دستان خود توجه میکنند تا بتوانند بدن خود را کشف کنند . با تجربه حرکت چنگ زدن، حرکت‌های دست ها شروع به توسعه میکند؛ می‌توانند درک فضایی خود را از طریق بنایی ، کنترل عضلات بهبود ببخشند و برنامه‌ریزی حرکتی را افزایش دهند . یکی از تأثیرگذارترین راه‌ها برای کودکان این است که آگاهی بدن خود را از طریقِ اکتشاف فعال توسعه دهند .
شناختن قسمت های بدن مهمترین مؤلفه برای آگاهی بدن است . بازی‌های ساده ی کودکان به آنها کمک میکند تا بخش‌های مختلف بدن خود را یاد بگیرند مثل نشان دادن اعضای صورت (گوش، چشم و …). کودکان را تشویق کنید تا بخش‌های مختلف بدن خود را بشناسند و آنها را هم در صورت خود و هم صورت شما نشان دهند. معمولاً در سن هفت‌سالگی ، بیشتر کودکان بخش‌های کوچک و بزرگ بدن خود را می‌شناسند .
کودکان در حین انجام کارها، بازی‌ها و فعالیت‌های روزانه ، اجزای بدن خود را لمس میکنند و تجربیات به دست آمده از بدن خود را با آگاهی فضایی مرتبط می‌سازند . بدین وسیله درک خود را از محیط توسعه می‌دهند. به آنچه در محیط اطرافشان وجود دارد توجه میکنند و آن را با سایر فضاها مقایسه میکنند .
یکی دیگر از مؤلفه‌های آگاهی بدنی، آگاهی از حرکت‌هایی است که بدن انسان میتواند آنها را انجام دهد . این موارد شامل حرکت‌های پویا ازجمله راه رفتن ، دویدن، پریدن و همچنین حرکات ایستا همچون خم شدن ، چرخیدن و چرخاندن و حرکت‌های کنترلی (دست ورزی) ازجمله پرتاب کردن، گرفتن ، بالا و پایین پریدن هستند.
کودکانی که آگاهی بدنی ضعیفی دارند ممکن است دست‌وپا چلفتی تلقی شوند و سرخورده و ناامید شوند . همچنین ممکن است در تقلید حرکت دیگران هم مشکل داشته باشند و متوجه نمی‌شوند چگونه باید بدن خود را به همان شکل حرکت دهند. ممکن است ترجیح دهند که در فضاهای محدود و یا زیر پتو قرار گیرند و از قرار گرفتن در فضاهای باز و الگوهای حرکتی معلق هراس داشته باشند ، زیرا این امر منجر میشود تا احساس امنیت بیشتری برای درک محیط آشنای خود داشته باشند. این دسته از کودکان ازآنجاکه به حس بینایی خود وابسته‌اند تا تعیین کنند در چه موقعیت فضایی قرار دارند ، تمایلی ندارند در تاریکی قرار گیرند و یا حین حرکت چشمان خود را ببندند بنابراین ترجیح می‌دهند محکم در آغوش گرفته شوند.
کاردرمانی ادراکی حرکتی میتواند توانایی کودکان در پردازش اطلاعات حسی گرفته‌شده از محیط بیشتر کند و آگاهی بدنی آنها را بهبود بخشد .
نام این بیماری که با نام دیگرErythermalgia(اریترمالژیا) نيز شناخته ميشود از سه کلمه یونانیMelos-limb,erythos-red وalgos-pain گرفته شده است.بیماری بشدت نادر است ولی امکان بروز آن در افراد مختلف یک خانواده وجود دارد.بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری درحدود 10 سالگی علائم شان بروزمیکنند. این بیماری در دخترها شایع تر است. بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری درحدود 10 سالگی علائم شان بروزمیکنند. این بیماری در دخترها شایع تر است.
بيماري اريتروملا لژيا با احساس سوزش و گرمي و قرمزي و تورم در پاها و به ميزان کمتری دردست ها مشخص ميشود. علايم آن با قرار گرفتن در معرض گرما شدت پیدا میکند و با سرد کردن انتهاها بهبود می یابد ،اين اختلاف درحدي است که اغلب کودکان حاضر به خارج کردن پا از آب يخ نميشوند.سیر بیماری سخت و رنج آور است. به نظر میرسد اجتناب از حرارت و ورزشهای شدید موثرترین شیوه کنترل بیماری است .
داروهای مختلف و متعددی برای کنترل درد این بیماران بکار رفته است شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی،مسکن ها و داروهائی که گردش خون را افزایش می دهند(این داروها “وازودیلاتور” نامیده می شوند). این بسته به نظر پزشک است که برای هر کودکی کدام درمان مناسب تر است .
لغزندگي اپي فيز بعلت جا به جا شدن سر استخوان ران از صفحه رشد ايجاد ميشودکه علت آن مشخص نيست. صفحه رشد يك صفحه غضروفي است که مثل ساندويچ بين دو قسمت از بافت استخواني سر فمور قرار گرفته است. اين ناحيه ضعيفترين قسمت استخوان است و به استخوان اجازه رشد می دهد . با معدني شدن و بصورت استخوان درآمدن آن رشد استخوان متوقف خواهد شد.
ميزان شيوع آن چقدر است ؟
لغزندگي اپي فيز سر ران بيماري نادري است که 3 تا 10 نفر ازهر 100000 کودک را مبتلا ميكند. در نوجوانان و در پسرها شايعتر است. بنظر ميرسد چاقي فاکتور مساعدکننده اين بيماري باشد.
علايم اصلي آن چيست ؟
لنگيدن و درد و کاهش يافتن حرکات مفصل راني لگني علائم اصلی هستند.درد ممكنست درقسمت فوقاني( دوسوم فوقاني) و يا تحتاني( يك سوم تحتاني) ران ايجاد شود و با افزايش فعاليت بدني افزایش خواهد يافت. در 15 در صد موارد در گيري دو طرفه است.
چگونه تشخيص داده ميشود ؟
لغزندگي اپيفيز سر فمور با کاهش يافتن حرکات مفصل راني لگني در معاينه باليني مشخص ميشود. تشخيص با راديوگرافي که بهتر است در حالت آگزیال( يا پای قورباغه) انجام شود تائيد خواهد شد.
چگونه میتوان این بیماری را درمان کرد ؟
این وضعیت یک اورژانس ارتوپدی محسوب می شود و نیاز به جراحی وگذاشتن pin دارد.( که به وسیله آن سر فمور در محل خود فیکس می شود)
پيش آگهي چگونه است ؟
پيش آگهي آن بستگي به مدت و ميزان لغزند گي سراستخوان ران قبل ازتشخيص و انجام درمان دارد. و از کودکی به کودک دیگر متفاوت است.
هیپر موبیلیتی کودکانی را شامل می شود که مفاصل لق یا انعطاف پذیر داشته باشند. به این پدیده شلی مفاصل هم گفته میشود. برخی از این کودکان ممکن است دردهم داشته باشند. سندرم هیپر موبیلیتی خوش خیمBenign Hypermobility Syndrome BHS کودکانی را شامل میشودکه دردهای اندام ناشی از افزایش قابلیت حرکت (در دامنه حرکتی) مفاصل پیدا میکنند بدون اینکه هیچگونه بیماری بافت همبند بهمراه داشته باشد. به این ترتیب BHS یک بیماری محسوب نمی شود بلکه یک نوع یافته طبیعی تلقی می گردد.
میزان شیوع آن چقدر است ؟
یک وضعیت بسیار شایع در بین کودکان جوانان است،که در 10% تا 30% کودکان کمتر از 10 سال و بویژه در دختران دیده میشود.غالبا با افزایش سن فرکانس آن کاهش پیدا میکند. خیلی از اوقات در افراد فامیل دیده هم دیده میشود .
علائم اصلی سندرم هیپر موبیلیتی خوش خیم کدام است ؟
هيپرموبيليتي معمولا بصورت دردهاي عميق و تكرار شونده ای است که در انتهاي روز ، يا هنگام شب پدیدار میشود و بطور متناوب در زانوها، پاها و قوزکها ظاهر میشود. درکودکانی که پيانو، ويولون ویا سازهاي ديگر مينوازند اين دردها ميتواند در مفاصل انگشتان د ست ايجاد شود. فعاليت هاي بدني و ورزش باعث شروع يا ازد ياد درد ميشود. بندرت ممكن است مختصر تورم مفصلي وجود داشته باشد.
چگونه تشخیص داده می شود ؟
سندرم هيپرموبيليتي بر اساس معيارهائي که قبلا تنظيم شده و ميزان حرکت مفصل را مشخص ميكند و در غیاب سایر علائم بیماریهای بافت همبند تشخيص داده ميشود.
چگونه میتوان سندرم هیپر موبیلیتی خوش خیم را درمان کرد ؟
هيپر موبيليتي خيلي بندرت نياز به درمان دارد. در صورتيكه کودك با ورزشهاي خاصي مثل فوتبال ، يا ژيمناستيك در معرض آسيبهاي مكررقرار داشته و به دفعات دچار پيچ خوردگي يا کشيدگي مفاصل شود تقويت عضلات ومحافظت مفاصل ضرورت پيدا ميكند(بانداژ الاستیک یا استین هائی که کارکرد اندام را راحت تر میکند بدون اینکه در ساختمان آن تغییری بوجود آورد. )
زندگی روزمره این کودکان چگونه است ؟
هیپرموبیلیتی یک پدیده خوش خیم است که با ا فزایش سن بهبود پیدا میکند. خانواده ها باید بدانند که خطراصلی این است که کودک از زندگی طبیعی باز داشته شود.
کودکان بایستی به داشتن بک سطح طبیعی از فعالیت تشویق شوند. واین شامل هر ورزشی که کودک به آن علاقمند است می شود.
درد های رشد سندرم خوش خیمی است که به نوعی درد اختصاصی اندام ها که غالبا در کودکان در سنین بین سه تا ده سالگی بروز میکند اطلاق می گردد.نام های دیگر آن” درد خوش خیم اندام ها در کودکان” یا “درد های شبانه عود کننده اندام ها” می باشد.
میزان شیوع آن چقدر است؟
دردهای رشد یکی از شکایات متداول دوران کودکی است.ابتلا درپسران و دختران مساوی است و حدود 10% تا 20%کودکان دنیا به آن مبتلا می شوند.
علائم اصلی بیماری دردهای رشد چه هستند؟
اکثر اوقات درد در پاها(ساق،پشت پا، ران یا در پشت زانوها) بروز می کند و معمولا دو طرفه است.درد در انتهای روز یا در هنگام شب بروز میکندو اغلب کودک را از خواب بیدار میکند. والدین معمولابروز درد را درکودک بدنبال فعالیت فیزیکی گزارش میکنند.
حملات درد معمولا بین 10 تا 30 دقیقه طول میکشد،هر چند ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه پیدا کند. میزان درد ممکن است از خفیف تا شدید متغییر باشد. درد های رشد متناوب هستندو ممکن است فواصل بدون درد از چند روز تا چند ماه وجود داشته باشد. در برخی از مواردحملات درد ممکن است همه روزه دیده شود.
چگونه تشخیص داده میشود؟
الگوی مشخص درد عدم وجود درد صبحگاهی همراه با طبیعی بودن معاینات بالینی،راهنمای تشخیصی است.به عنوان یک قانون نتایج مطالعات آزمایشگاهی و رادیو گرافی همیشه طبیعی هستند.هرچند برای رد سایر اختلالات ممکن است انجام رادیو گرافی لازم شود.
دردهای رشد را چگونه میتوان درمان کرد؟
توضيح دادن خوش خيم بودن طبيعت اين پديده اضطراب کودک و خانواده را تخفيف ميدهد. دردوره هاي درد ماساژ موضعي و داروهاي مسكن ميتواند کمك کننده باشد.درکودکانی که اپيزودهاي تكراري درد داشته باشند شبي يك دوز ايبوپروفن میتواند به تخفيف درد کمك کند.
پیش آگهی بیماری دردهای رشد چگونه است؟
دردهاي رشد با هيچ نوع بيماري عضوي جدي همراه نيستند، در اغلب موارد تا آخر دوران کودکی شفا پیدا میکنند. در100% موارد با بزرگتر شدن کودک ناپديد خواهند شد.
[vc_row el_class=”saba”][vc_column][vc_column_text]سندرم درد پیچیده ناحیه ای تیپ1 Complex Regional Pain Syndrome Type1
(اسامی دیگر : دیستروفی سمپاتتیک رفلکسی، سندرم درد موضعی عضلانی-عصبی با علت ناشناخته)
این سندرم چیست ؟
درد بسیار شدید اندام به دلیل ناشناخته که اکثر اوقات با تغییرات پوستی همراه است.
میزان شیوع سندرم درد پیچیده چقدر است ؟
هيچ اطلاع موثقي در مورد شيوع اين بيماري در دست نيست. چيزي که مشخص شده اين است که شيوع آن بيشتر در دوران بلوغ ( سن متوسط آن در حدود 12 سالگي) بوده ودر دخترها بيشتر ديده ميشود.
علائم اصلی چیست ؟
غالبا يك داستان طولانی ازدرد شديد اندامهاکه به درمانهاي مختلف پاسخ نداده و باطي زمان افزايش يافته است وجود دارد. شدت درد در حدي بيان ميشود که خيلي از اوقات مانع ازبكار بردن عضو دردناك ميشده است.
مواردی که در بیشتر مردم بدون احساس درد است مثل لمس سطحي ، دراين بيماران میتواندباعث درد شديد شود. به اين پديده غیر عادی “allodynia” گفته ميشود
مجموعه اين مسائل بر فعاليت روز مره کودکان مبتلا اثر گذاشته و غالبا باعث غيبت زياد از مدرسه خواهد شد.
پس از مدتي در عده اي از اين بيماران تغييراتي در پوست بصورت رنگ پريدگي ومنقوط شدن پوست و نيز تغييرات درجه حرارت ( غالبابصورت کاهش) و يا نمناك شدن پوست ديده ميشود.تورم اندام نیز ممکن است دیده شود. گاهي از اوقات کودك پايش را دريك حالت غير عادي نگه ميدارد و ازانجام هرگونه حرکتی امتناع ميكند.
بيماري چگونه تشخيص داده ميشود ؟
تا چند سال قبل اين سندرم ها به اسامي گوناگوني ناميده ميشدند ،اما امروزه پزشکان تحت عنوان سندرم های complex regional pain syndromes به آنها اشاره می کنند.معیار های مختلفی برای تشخیص این بیماران بکار رفته است. .
تشخيص اين بيماري باليني است و بر اساس نحوه و میزان درد)شديد، طويل المدت، محدودکننده فعاليت، عدم پاسخ به درمان و وجود” آلودينيا” و معاينه باليني مشخص ميشود
مجموعه شكايت ها و يافته هاي باليني کاملااختصاصي است. تشخيص اين بيماري نيازمند رد بيماريهاي ديگري است که غالباقبل از مراجعه بيمار به روماتولوژيست کودکان توسط سایر پزشکان انجام گرفته است. آزمونهاي آزمايشگاهي طبيعي هستند.MRI ممکن است تغییرات غیر اختصاصی در استخوان،مفصل و عضله را نشان دهند.
چگونه میتوان سندرم درد پیچیده را درمان کرد ؟
بهترین روش برخورد با این بیماری،انجام تمرینات ورزشی منظم زیر نظر متخصص کاردرمانی با یا بدون روان درمانی است. سایر روش های درمانی به تنهایی یا همراه هم بکار برده شده است مانند استفاده از داروهای ضد افسردگی،روش های بیوفید بک،تحریک عصب از طریق پوست و رفتاردرمانی،بدون اینکه نتیجه قطعی داشته باشد.داروهای ضد درد معمولا تاثیری ندارند. در مورد درمان تحقیقات در جریان است و این امیدواری وجود دارد که در آینده درمانهای بهتری براساس شناخت علت بیماری به دست آورده شود. درمان برای تمام افراد درگیر شامل کودکان ،خانواده آنان و تیم درمانی دشوار است. به دلیل استرس ناشی از بیماری مداخلات روانشناختی غالبا ضروری است. بخشی از مشکلات درمانی ناشی ازنحوه برخورد خانواده بیمار در پذیرش تشخیص و همراهی با درمانهای پیشنهادی است که از علل مهم شکست درمان بشمار میرود.
پیش آگاهی:
بیماری در کودکان پیش آگهی بهتری نسبت به بالغین دارد.در مجموع اکثر کودکان سریع تر از بالغین بهبود پیدا میکنند. اگرچه تا ایجاد بهبودی مدتی طول خواهد کشید ونحوه بهبود یافتن از کودکی به کودک دیگرمتفاوت است .تشخیص و مداخله زود هنگام منجر به پیش آگهی بهتری می شود.
زندگی روزمره چگونه است ؟
اين کودکان بايستي به داشتن فعاليت عادي، رفتن منظم به مدرسه و شرکت در فعاليتهاي دسته جمعي باهمسالان خود ترغيب شوند.
[vc_row el_class=”saba”][vc_column][vc_column_text]سندرم درد منتشر مزمن(که قبلا سندرم فیبرومیالژی جوانان نامیده می شد.)
این سندرم چیست ؟
فیبرو میالژیا متعلق به گروه”amplified musculoskeletal pain syndrome” “(سندرم درد های عضلانی –اسکلتی تشدید یاففته)” می باشد. قیبرو میالژیا سندرمی است که با درد منتشر و طولانی مدت در سیستم عضلانی-اسکلتی، که اندام فوقانی،تحتانی،کمر،شکم،قفسه سینه،گردن یا چانه را به مدت حد اقل 3 ماه تظاهر می یابد و بهمراه احساس خستگی ، اختلال در خواب وبروز مشکلاتی در سطح توجه ،استدلال و حافظه مشخص میشود.
شیوع سندرم درد منتشر مزمن چقدر است ؟
فیبرو میالژیا عمد تا در بالغین اتفاق می افتد.در کودکان بیشتر در سنین نو جوانی گزارش شده و میزان شیوع آن حدود 1% است.
د ختران بیشتر از پسران مبتلا می شوند. کودکان مبتلا به این سندرم از نظرخیلی از خصوصیات بالینی با کودکان مبتلا به complex regional pain syndrome( سندرم درد مختلط ناحیه ای) شباهت دارند.
مشخصات بالینی ویژه این بیماری چیست ؟
بیماران از درد منتشر اندام ها شکایت می کنند هر چند شدت این درد از یک کودک به کودک دیگر ممکن است متفاوت باشد و درد ممکن است در هر قسمتی از بدن (مانند اندام های فوقانی و تحتانی، پشت ،شکم،قفسینه سینه ، گردن و چانه)اتفاق بیفتد.
این کودکان معمولا دچار مشکل خواب هستند و خواب خوبی که خستگی آنها را از بین برده و احساس تازگی فراهم کند ندارند وهنگام بیدار شدن از خواب همجنان احساس خستگی میکنند ، شکایت اصلی دیگر در این بیماران احساس خستگی شدید به همراه کاهش توان فیزیکی در آنها است.
بیماران مبتلا به فیبرو میالژیا مکررا از سردرد،تورم کمر (احساس ورم میکنند هر جند ممکن است هیچ تورمی دیده نشود) ، کرختی و برخی اوقات تغییر رنگ مایل به آبی در انگشتان شکایت می کنند. مجموعه این علائم منجر به اضطراب ، افسردگی و غیبت مکرر از مدرسه می گردد.
این بیماری چگونه تشخیص داده می شود ؟
سابقه وجود درد کلی در حداقل 3 ناحیه از بدن ،برای حداقل 3 ماه ، همراه با درجات مختلفی از احساس خستگی ،اختلال خواب واختلالات شناختی (توجه،یادگیری، استدلال،حافظه، تصمیم گیری و توان حل مشکلات) راهنمای تشخیصی است .بسیاری از بیماران در برخی ازنواحی بدن ،نقاط دردناکی trigger points(دردهای واکنش انگیز) را درعضله بیان میکنند که البته این یافته برای تشخیص ضروری نیست. .
چگونه میتوان سندرم درد منتشر مزمن را درمان کرد ؟
یک موضوع مهم کاهش دادن اظطراب خانواده و بیمار با توضیح دادن این مسئله است که گرچه این دردها واقعی و شدید هستند ، اما مفاصل بیمار آنها دچار تخریب نخواهد شد و بیماری جدی در کار نیست.
مهمترین و موثر ترین بخش درمان ، تنطیم یک برنامه ورزشی مناسب بهبود دهنده قلبی-عروقی است شنا کردن بهترین ورزش برای این بیماران است.موضوع دوم شروع یک برنامه درمانی شناختی- رفتاری بصورت فردی و گروهی است. در نهایت برخی از بیماران ممکن است برای بهبود وضعیت خواب نیاز به دارو داشته باشند.
پیش آگهی سندرم درد منتشر مزمن چگونه است ؟
بهبودی کامل این بیماری نیازمند تلاش فراوان بیمار و حمایت اساسی خانواده وی دارد.بطور کلی نتیجه در کودکان خیلی بهتر از بزرگسالان است وبیشتر آنها کاملا بهبود پیدا می کنند. پذیرش یک برنامه ورزشی منظم بسیار اهمیت دارد. حمایت روحی و روانی به اندازه مصرف دارو در بهبود خواب بیمار ،اظطراب و افسردگی دوران نوجوانی موثر است.
اسپاسم های دوران نوزادی (سندروم غرب)(Infantile Spasms(West syndrome)) :
مجموعه‌اي از پرشهاي ميوكلونيك سريع كه موجب مي شود كودك با بازوهای خميده به سمت جلو خم شود و تكان بخورد يا اينكه با بازوهاي كشيده خم شود . آنها الگوی نوار مغزي مشخصي دارند كه هايپسارتيميا ناميده مي شود. (Hypsarrhythmia نوعي ناهنجاری در نوار مغزی كه همراه با تشنجات نوع چاقوی ضامن دار بوده و به صورت امواج آهسته با ولتاژ بالا و امواج نوک تيز در تمام نواحی قشر مخ تظاهر مي يابد.) اين سندروم صرعی از نظر زماني محدود و در سال اول زندگي شروع مي شود. بسياري از كودكان مبتلا به اسپاسم های نوزادی تأخير رشدی دارند و ممكن است در ادامه به اشكال ديگر صرع تبديل شوند مانند سندروم لنوكس- گاستوت Lennox-Gastout Syndrome.درمان شامل هورمونهای استروئيدی, ACTH(هورمون آدرنوكورتيكوتروپين) و داروهای ضد صرع مي شود.
سندروم لنوكس – گاستوت (Lennox-Gastout) :
سندرم صرعي مقاوم به درمان با تشنجهای مختلط- شامل تشنج غائب, تونيک كه باعث سفتي مي شوند, اغلب حين خوابيدن هستند, حمله‌های افتادن, تشنجهای حمله‌اي حين راه رفتن و الگوی مشخص نوار مغزي دارند. بين سن 1 تا 8 سالگی شروع مي شوند. كودكان اغلب تأخير رشدي و ذهن غيرعادی (ذهن زير نرمال/عقب ماندگی ذهني) دارند.
صرع غائب دوران كودكی (Childhood Absence Epilepsy) :
( صرع كوچک يا پتي مال) 2 تا 4 درصد در كودكان را تشكيل می دهد و شروع آن بين 3 تا 10 سالگی است. تشنجها به صورت خيره شدنهای مختصر همراه با امواج غير طبيعی (نوك تيز Spike) مشخص در الگوی نوار مغزي هستند. تشنجهای غائب تمايل دارند به طور پي در پي رخ دهند. 40 درصد كودكان مبتلا به اين سندروم صرعي نيز با بزرگتر شدن آن را خواهند داشت يا در سنين نوجواني روبه بهبود خواهند رفت.
معمولا در سنين بلوغ حتي در كودكان سالم نيز شروع مي شوند. اولين نشانه معمولا تشنج عمومی (ژنراليزه) است. اين كودكان نيز ممكن است تشنجهاي ميوكلونيک (پرش عضلات) در هوشياری داشته باشند. همچنين احتمال دار تشنجها دوباره رخ دهند. مي توان با دارو كنترل كرد اما احتمالا با بزرگتر شدن بهبود نمي يابند. همچنين سندروم جانز, پتي مال تكانه‌ای, صرع ميوكلونيک بزرگسال و صرع لرزشی ناميده می شود.
بيش از 3/1 صرع خوش خيم در ميانه دوران كودكي بين سن 3 تا 13 سال را تشكيل می دهد. بيشتر تشنجهاي ساده جزئی هستند كه صورت را درگير می سازند. باعث آبريزش دهان و ناتوانی در صحبت كردن مي شوند كه ممكن است نتيجه يک حمله باشد. تشنجها معمولا در شب رخ مي دهند و از طرف ديگر اين كودكان سالم و طبيعي هستند. پيش آگهی آن خوب است و 95 درصد كودكان در حال رشد مبتلا به آن تا 15 سالگي بهبود مي يابند. همچنين آن را صرع جزئی (پارشيال) خوش خيم دوران كودكی ناميده مي شود.
سندروم رازموسن (s Syndrome’Rasmussen) :
بيماري نادری است كه يك نيمكره مغز را در بر مي گيرد و منجر به تشنج مي شود و روي كنترل نيم مقابل بدن تأثير مي گذارد. درمانهاي مختلفي از جمله جراحي براي برداشتن نيمكره درگير مغز انجام شده است. همچنين به عنوان انسفاليت رازموسن نيز شناخته مي شود.
بيماری نادری كه بين 3 تا 7 سالگي شروع می شود. باعث بروز تشنج شده و گفتار را درگير مي سازد. رشد گفتار كودک طبيعی است ولی به آرامي آن را از دست میدهد. تشنجها, جزئی ساده و تونيک- كلونيک هستند. درمان با داروهای ضد صرع و احتمالا استروئيدها براي كنترل تشنجها مي باشد.
تشنجهای جزئی پيچيده و جزئی ساده دارند. تشنجهای تونيک- كلونيک عمومي (ژنراليزه) ممكن است بخشی از اين سندروم باشد. با دارو, جراحي و يا در برخي موارد با محرک اعصاب واگ درمان مي شود.
ممكن است منجر به ضعف يا ناتواني در به كار بردن درست عضلات كه شامل عضلات گفتار مي باشد, شود. تشنجهاي لوب فرونتال ممكن است شامل حركات كوبيدن در طول خواب, همچنين سفت شدن همراه با چرخش سر به يك طرف و بالا آوردن بازو به حالتی شبيه يخ زدگي باشد. برخي تشنجها ممكن است براي ديگران نمايشی و آشفته (عجيب) باشد؛ مثل جيغ زدن, حركات ركاب زدن پاها, دويدن. درمان با دارو و در برخي موارد جراحی است.
صرع بازتابی (Reflex Epilepsy) :
تشنجهايی كه به وسيله محيط ايجاد مي شوند. حساسيت بيش از حد به نور نوع شايع آن است. (تمايل به داشتن تشنج در پاسخ به نورهاي تابنده (فلاش عكاسي)- نورهاي صاعقه‌اي, الگوهای هشدار دهنده نور و تاريكی (روشن و خاموش)). در كودكی به همراه صرع غائب شروع مي شود و ممكن است در بزرگسالي بهبود يابد.
شكل نادری از صرع همراه با تشنجهاي ميوكلونيک (پرشي) و تونيك كلونيک (بزرگ) است. كودكان مبتلا به اين صرع ممكن است براي حفظ تعادل مشكل داشته باشند و تجربه عضلات شديد (رژيد) را دارند. همچنين كاهش در توانايی ذهنی فرد وجود دارد. ژن اين بيماري اخيرا كشف شده است.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
در اندام تحتاني يکي از بزرگترين موانع براي جابجايي مو ثر نيرو ،بدشکلي عقب زدگی زانو مي باشد .
هنگاميکه اين انحراف رخ مي دهد ران و قسمت تحتاني بدن عقب تر از حالت طبيعی قرار مي گيرد .عقب زدگی زانو معمولاً بدشکلي ثانويه
ناشی از تغييرات انتهايی مفصل و الگوهای حرکت جبرانی است .
مقدمه : عقب زدگي زانو در اثر دو عامل به وجود مي آيد .
مشکلات عضلانی -اسکلتی
مشکلات موتورنورن (حسی -حرکتی )
انحراف ناشی از بافت نرم يا شلي قسمت خلفي يا خلفی -داخلی يا خلفی -کناری مفصل بوده و درفاز تحمل وزن در هنگام راه رفتن ديده مي شود.
کاهش طول قدم ، کشاد کشاد قدم برداشتن و شتاب زدگي از عوارض اوليه ای است که در اين دفورميتی (بدشکلي )رخ مي دهد.
همچنين جابجايی طرفی تنه ومصرف زياد انرژی در هنگام راه رفتن از نکات ديگر قابل ذکر در اين دفورميتی است.
علل متعدد براي عقب زدگی زانو ذکر شده است که شامل کوتاهی پلانتار فلکسورها ، ضعف عضله چهار سر( quadri ceps)، اختلاف طول
دواندام تحتاني (دو پا) و ضعف عضلات باز کننده لگن مي باشد.
چکيده ای از مفصل زانو :
زانو بزرگترين مفصل سيستم اسکلتی انسان و از نظير بيومکانيکال از پيچيده ترين آنهاست .
طراحی نا متقارن قسمت پايين استخوان ران منجر به پيچيدگي حرکت در اين مفصل در حين تحمل وزن مي شود .
حرکت عملکردی زانو:
در فاز تحمل وزن بسته شدن زانو جهت بهره وری انرژي و شروع حرکت نياز به جابجايی عمده فشار دارد .
براي تبديل انرژی پتانسيل به جنبشی جهت شروع حرکت از حالت تحمل وزن (سکون)حرکت زانو ضروري است .
درمان عقب زدگی زانو :
جهت درمان اين ناهنجاری با توجه به عامل بوجود آورنده مي توان از تزريق بوتاکس و جراحی جهت درمان کوتاهی پلانتارفلکسورها واختلاف طول دو پا و از درمان توانبخشی جهت
تقويت عضله چهارسر و عضلات باز کننده لگن استفاده نمود .همچنين جهت از بين بردن اين مشکل ميتوان از اسپيلنت هاي کمکي همانند A.F.o و knee cage استفاده کرد.
در صورت کم بودن اختلاف طول پا نيز مي توان از کفی مخصوص استفاده نمود.
در صورت عدم درمان :
عقب زدگی زانو ميتواند مشکلات جبران ناپذيری همچون عدم تعادل در هنگام راه رفتن و صدماتي براي مفصل زانو به وجود آورد.
