اختلال اضطراب اجتماعی چیست ؟
بررسی اجمالی
طبیعی است که در برخی شرایط اجتماعی احساس اظطراب کنید. به عنوان مثال ، رفتن به تاریخ یا ارائه ارائه ممکن است باعث شود این احساس پروانه ها در معده شما ایجاد شود. اما در اختلال اضطراب اجتماعی ، که به آن هراس اجتماعی نیز گفته می شود ، تعامل روزمره باعث اضطراب ، ترس ، خودآگاهی و خجالت می شود زیرا می ترسید از طرف دیگران مورد بررسی و داوری قرار بگیرید.
در اختلال اضطراب اجتماعی ، ترس و اضطراب منجر به دوری می شود که می تواند زندگی شما را مختل کند. استرس شدید می تواند بر کارهای روزمره ، محل کار ، مدرسه یا فعالیتهای دیگر تأثیر بگذارد. اختلال اضطراب اجتماعی یک بیماری مزمن روانی است ، اما یادگیری مهارت های مقابله در روان درمانی و مصرف دارو می تواند به شما در جلب اعتماد به نفس و بهبود توانایی تعامل با دیگران کمک کند.
علائم
احساس کمرویی یا ناراحتی در شرایط خاص لزوماً نشانه ای از اختلال اضطراب اجتماعی نیست ، به ویژه در کودکان. میزان راحتی در شرایط اجتماعی بسته به ویژگی های شخصیتی و تجربیات زندگی متفاوت است. برخی از افراد به طور طبیعی محفوظ هستند و برخی دیگر از خارج از کشور.
برخلاف عصبیت روزمره ، اختلال اضطراب اجتماعی شامل ترس ، اضطراب و اجتناب است که در کارهای روزمره ، کار ، مدرسه یا فعالیتهای دیگر دخالت می کند. اختلال اضطراب اجتماعی به طور معمول از اوایل تا اواسط نوجوانان شروع می شود ، اگرچه بعضی اوقات ممکن است در کودکان کوچکتر یا بزرگسالان شروع شود.
علائم عاطفی و رفتاری
علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ترس از موقعیت هایی که ممکن است در آن قضاوت شوید
- نگران شرم آور یا تحقیر کردن خود باشید
- ترس شدید از تعامل یا صحبت با غریبه ها
- از ترس اینکه دیگران متوجه شوند که شما مضطرب به نظر می رسید ، می ترسید
- ترس از علائم جسمی که ممکن است باعث خجالت شما شود ، مانند سرخ شدن ، تعریق ، لرزش یا داشتن صدای لرزان
- از ترس از خجالت خودداری از انجام کارها یا صحبت با مردم
- اجتناب از موقعیتهایی که ممکن است مرکز توجه باشید
- اضطراب در انتظار یک فعالیت یا رویداد ترسناک
- تحمل یک وضعیت اجتماعی با ترس و اضطراب شدید
- گذراندن زمان پس از یک موقعیت اجتماعی برای تجزیه و تحلیل عملکرد خود و شناسایی نقص در تعامل خود
- انتظار بدترین عواقب ممکن را از یک تجربه منفی در طی یک وضعیت اجتماعی داشته باشید
برای کودکان ، اضطراب در تعامل با بزرگسالان یا همسالان ممکن است با گریه ، داشتن لکه های خفیف ، چسبیدن به والدین یا خودداری از صحبت در موقعیت های اجتماعی نشان داده شود.
نوع عملکرد اختلال اضطراب اجتماعی در شرایطی است که شما فقط هنگام صحبت کردن یا انجام کار در ملاقات عمومی ، ترس و اضطراب شدید را تجربه می کنید ، اما در انواع دیگر موقعیت های اجتماعی نیست.
علائم جسمی
علائم و نشانه های جسمی گاهی اوقات می تواند همراه با اختلال اضطراب اجتماعی باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خجالت زدگی
- ضربان قلب سریع
- لرزیدن
- تعریق
- معده یا حالت تهوع
- در جلب نفس شما مشکل دارد
- سرگیجه یا سرگیجه
- احساس اینکه ذهن شما خالی شده است
- تنش عضلانی
- جلوگیری از موقعیت های اجتماعی مشترک
تجربیات معمول و روزمره که در صورت داشتن اختلال اضطراب اجتماعی تحمل آن دشوار است ، به عنوان مثال:
- تعامل با افراد ناآشنا یا افراد غریبه
- شرکت در مهمانی ها یا اجتماعات اجتماعی
- رفتن به محل کار یا مدرسه
- شروع مکالمات
- برقراری تماس چشمی
- دوستیابی
- وارد اتاقی می شوید که در آن افراد قبلاً نشسته اند
- بازگرداندن موارد به یک فروشگاه
- خوردن در مقابل دیگران
- با استفاده از یک سرویس بهداشتی عمومی
علائم اختلال اضطراب اجتماعی می تواند با گذشت زمان تغییر کند. در صورت مواجهه با استرس یا خواسته های زیاد ، ممکن است آنها شعله ور شوند. اگرچه اجتناب از موقعیتهایی که باعث اضطراب می شوند ممکن است در کوتاه مدت احساس بهتری به شما بدهد ، در صورت عدم درمان ، اضطراب شما در طولانی مدت ادامه خواهد یافت.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر می ترسید و از موقعیتهای اجتماعی عادی جلوگیری می کنید ، به پزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنید زیرا باعث خجالت ، نگرانی یا وحشت می شوند.
علل
مانند بسیاری دیگر از شرایط بهداشت روان ، اختلال اضطراب اجتماعی به احتمال زیاد ناشی از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی است. دلایل احتمالی شامل این موارد است
صفات ارثی. اختلالات اضطرابی در خانواده ها رواج دارد. با این حال ، به طور کامل مشخص نیست که چه مقدار از این ممکن است به دلیل ژنتیک باشد و چه میزان ناشی از رفتار آموخته است.
ساختار مغز. ساختاری در مغز به نام آمیگدال (uh-MIG-duh-luh) ممکن است در کنترل پاسخ ترس نقش داشته باشد. افرادی که آمیگدال بیش فعال دارند ممکن است واکنش ترس شدید داشته باشند و باعث افزایش اضطراب در موقعیت های اجتماعی شوند.
محیط. اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است یک رفتار آموخته باشد – برخی از افراد ممکن است بعد از یک وضعیت اجتماعی ناخوشایند یا شرم آور ، این بیماری را ایجاد کنند. همچنین ، ممکن است بین اختلال اضطراب اجتماعی و والدینی که یا رفتارهای اضطرابی را در موقعیت های اجتماعی الگوبرداری می کنند یا بیشتر کنترل و یا بیش از حد فرزندان خود کنترل می کنند ، ارتباط وجود داشته باشد.
عوامل خطر
عوامل متعددی می توانند خطر بروز اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش دهند ، از جمله:
سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادرهای بیولوژیکی شما این بیماری را داشته باشند ، به احتمال زیاد دچار اختلال اضطراب اجتماعی خواهید شد.
تجارب منفی کودکانی که تحریک ، قلدری ، طرد ، تمسخر یا تحقیر را تجربه می کنند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشند. علاوه بر این ، سایر وقایع منفی در زندگی ، مانند درگیری خانوادگی ، تروما یا سوء استفاده ، ممکن است با اختلال اضطراب اجتماعی همراه باشد.
خلق و خوی کودکانی که هنگام مواجهه با شرایط جدید یا افراد خجالتی ، ترسو ، عقب نشینی یا محدود کردن هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
مطالبات جدید اجتماعی یا کاری. علائم اختلال اضطراب اجتماعی به طور معمول در سالهای نوجوانی شروع می شود ، اما ملاقات با افراد جدید ، سخنرانی در ملاء عام و یا ارائه کار مهم ممکن است برای اولین بار باعث بروز علائم شود.
داشتن ظاهری یا شرایطی که توجه را به خود جلب می کند. به عنوان مثال ، بی نظمی صورت ، لکنت زبان یا لرزش ناشی از بیماری پارکینسون می تواند احساس خودآگاهی را افزایش دهد و ممکن است باعث اختلال اضطراب اجتماعی در برخی از افراد شود.
عوارض
بدون درمان ، اختلال اضطراب اجتماعی می تواند زندگی شما را به دوش بکشد. اضطراب ها می توانند در کار ، مدرسه ، روابط یا لذت بردن از زندگی تداخل داشته باشند. اختلال اضطراب اجتماعی می تواند باعث شود:
- عزت نفس پایین
- مشکوک بودن در مورد ادعا
- گفتگوی منفی
- حساسیت به انتقاد
- مهارت های اجتماعی ضعیف
- انزوا و روابط اجتماعی دشوار
- پیشرفت تحصیلی و شغلی کم
- سوء مصرف مواد مانند نوشیدن زیاد الکل
- اقدام به خودکشی یا اقدام به خودکشی
سایر اختلالات اضطرابی و برخی از اختلالات بهداشت روان دیگر ، به ویژه اختلال افسردگی اساسی و مشکلات سوء مصرف مواد ، غالباً با اختلال اضطراب اجتماعی روبرو می شوند.
جلوگیری
هیچ راهی برای پیش بینی اینکه چه عاملی باعث ایجاد اختلال اضطراب خواهد شد وجود ندارد ، اما اگر اضطراب داشته باشید می توانید برای کاهش تأثیر علائم قدم بردارید:
زود کمک بگیرید. اضطراب ، مانند بسیاری دیگر از شرایط بهداشت روان ، در صورت انتظار ، درمان آن سخت تر خواهد بود.
نگه داشتن یک مجله. پیگیری زندگی شخصی شما می تواند به شما و متخصص بهداشت روان کمک کند تا چه عواملی باعث ایجاد استرس و آنچه به نظر می رسد به شما در بهتر شدن می دهد را بشناسند.
موضوعات زندگی خود را در اولویت قرار دهید. با مدیریت دقیق وقت و انرژی می توانید اضطراب را کاهش دهید. اطمینان حاصل کنید که وقت خود را صرف انجام کارهایی می کنید که از آنها لذت می برید.
از مصرف مواد ناسالم خودداری کنید. مصرف الکل و مواد مخدر و حتی مصرف کافئین یا نیکوتین می تواند اضطراب را ایجاد کرده یا بدتر کند. اگر به هر یک از این مواد اعتیاد دارید ، ترک آن می تواند شما را مضطرب کند. اگر نمی توانید به تنهایی خود را ترک کنید ، به پزشک خود مراجعه کنید یا یک برنامه درمانی یا گروه پشتیبانی پیدا کنید تا به شما کمک کند.