ADHD چیست ؟
ADHD یکی از شایعترین اختلالات رشد عصبی دوران کودکی است . این بیماری معمولاً در کودکی تشخیص داده می شود و اغلب در بزرگسالی ادامه دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه به خود ، کنترل رفتارهای تکانشی (ممکن است بدون آنکه به این نتیجه برسند عمل کنند) مشکل داشته باشند یا بیش از حد فعال باشند.
علائم و نشانه ها
طبیعی است که کودکان در یک زمان یا زمان دیگر در تمرکز و رفتار با مشکل مواجه شوند. با این حال ، کودکان مبتلا به ADHD فقط از این رفتارها خارج نمی شوند. علائم ادامه دارد ، می تواند شدید باشد و می تواند در مدرسه ، در خانه یا با دوستان مشکل ایجاد کند.
کودک مبتلا به ADHD ممکن است :
- روزی زیاد
- چیزهای زیادی را فراموش کند یا از دست بدهد
- جست و خیز زیادی کند
- زیاد حرف بزند
- اشتباهات زیادی انجام دهد یا خطرات غیر ضروری را مرتکب شود
- مقاومت در برابر وسوسه سخت است
- در چرخش مشکل داشته باشد
- در همراهی با دیگران مشکل دارد
انواع
بسته به اینکه کدام نوع از علائم در فرد قوی تر است ، سه نوع مختلف ADHD وجود دارد:
ارائه بسیار مهم و بی توجه: برای سازمان دادن یا اتمام کار ، توجه به جزئیات یا پیروی از دستورالعمل ها یا مکالمات برای فرد دشوار است. فرد به راحتی حواس پرت می شود یا جزئیات کارهای روزمره را فراموش می کند.
ارائه فوق العاده تحریک آمیز بیش از حد: فرد زیاد صحبت می کند و صحبت می کند. نشستن طولانی مدت سخت است (مثلاً برای یک وعده غذایی یا هنگام انجام تکالیف). کودکان کوچکتر ممکن است دائما دویدن ، پرش یا صعود داشته باشند. فرد احساس بیقراری می کند و با تکانشگری مشکل دارد. کسی که تکان دهنده است ممکن است دیگران را زیاد قطع کند ، چیزهایی را از مردم بگیرد یا در مواقع نامناسب صحبت کند. دشوار است که فرد منتظر نوبت خود شود یا به دستورالعمل ها گوش کند. فرد مبتلا به تکانشگری ممکن است بیش از سایر افراد دچار حوادث و جراحات شود.
ارائه ترکیبی: علائم دو نوع فوق به طور یکسان در فرد وجود دارد.
از آنجا که علائم ممکن است با گذشت زمان تغییر کند ، ارائه ممکن است با گذشت زمان تغییر کند.
علل ADHD
دانشمندان در تلاشند تا راههای بهتری برای مدیریت و کاهش شانس فرد مبتلا به ADHD ، عوامل خطر را جستجو کنند . علل و عوامل خطر ابتلا به ADHD ناشناخته است ، اما تحقیقات فعلی نشان می دهد که ژنتیک نقش مهمی را ایفا می کند. مطالعات اخیر در مورد دوقلوها ژنها را با ADHD.1 پیوند می دهد
علاوه بر ژنتیک ، دانشمندان در حال مطالعه سایر علل و عوامل خطر احتمالی از جمله:
- آسیب مغزی
- قرار گرفتن در معرض محیط زیست (مانند سرب) در دوران بارداری یا در سنین جوانی
- مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری
- زایمان زودرس
- وزن کم هنگام تولد
تحقیقات از دیدگاههای رایج حمایت نمی کنند که ADHD ناشی از خوردن زیاد قند ، تماشای تلویزیون ، والدین یا عوامل اجتماعی و محیطی مانند فقر یا هرج و مرج خانوادگی است. البته بسیاری از موارد از جمله این موارد ممکن است علائم را به ویژه در افراد خاص وخیم تر کند. اما شواهد به اندازه کافی قوی نیستند که نتیجه بگیرند که آنها علل اصلی ابتلا به دیابت کمبود خون هستند.
تشخیص
تصمیم گیری درمورد اینکه کودک دارای ADHD است فرایندی با چند مرحله است. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد و بسیاری از مشکلات دیگر مانند اضطراب ، افسردگی ، مشکلات خواب و انواع خاصی از ناتوانی های یادگیری می توانند علائم مشابهی داشته باشند. یک مرحله این روند شامل یک معاینه پزشکی از جمله تست شنوایی و بینایی برای رد سایر مشکلات در مورد علائمی مانند ADHD است. تشخیص ADHD معمولاً شامل یک چک لیست برای رتبه بندی علائم ADHD و گرفتن تاریخچه کودک از والدین ، معلمان و بعضی اوقات کودک است.
درمان
پزشک با خانواده صحبت می کند
در بیشتر موارد ، ADHD بهتر است با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمان شود. برای کودکان در سن پیش دبستانی (۴ تا ۵ سال) مبتلا به ADHD ، رفتار درمانی ، به خصوص آموزش والدین ، به عنوان اولین خط درمان قبل از آزمایش دارو توصیه می شود. آنچه به بهترین شکل ممکن است به کودک و خانواده بستگی دارد. برنامه های درمانی مناسب شامل نظارت دقیق ، پیگیری ها و ایجاد تغییر در صورت لزوم در طول مسیر خواهد بود.
علائم : سالم ماندن
سالم بودن برای همه کودکان مهم است و می تواند به ویژه برای کودکان مبتلا به ADHD بسیار مهم باشد. علاوه بر رفتار درمانی و دارو ، داشتن یک سبک زندگی سالم می تواند کودک شما را در مواجهه با علائم ADHD آسان تر کند. در اینجا برخی رفتارهای سالم وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند:
ایجاد عادات غذایی سالم مانند خوردن مقدار زیادی میوه ، سبزیجات و غلات سبوس دار و انتخاب منابع پروتئین بدون چربی
شرکت در فعالیت های بدنی روزانه بر اساس سن
محدودیت زمان صفحه نمایش روزانه از تلویزیون ، رایانه ، تلفن و سایر لوازم الکترونیکی
دریافت مقدار توصیه شده از خواب هر شب بر اساس سن
ADHD و بزرگسالان
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD متوجه نیستند که این اختلال را دارند. ارزیابی جامع به طور معمول شامل بررسی علائم گذشته و فعلی ، امتحان پزشکی و تاریخچه و استفاده از مقیاس های رتبه بندی بزرگسالان یا لیست های چک است. بزرگسالان مبتلا به ADHD با دارو ، روان درمانی یا ترکیبی درمان می شوند. راهبردهای مدیریت رفتار مانند راههای به حداقل رساندن حواس پرتی و افزایش ساختار و سازماندهی و درگیر شدن اعضای خانواده فوری نیز می تواند کمک کننده باشد.
علائم در بزرگسالان
علائم ADHD با بزرگتر شدن فرد ممکن است تغییر کند. آنها شامل موارد زیر هستند:
- پیری و فراموشی مزمن
- اضطراب
- عزت نفس پایین
- مشکلات در محل کار
- مشکل در کنترل عصبانیت
- تحریک پذیری
- سوء مصرف مواد یا اعتیاد
- غیر سازمان یافته
- پیشگیری
- به راحتی ناامید شد
- کسل مزمن
- هنگام تمرکز مشکل دارید
- نوسانات خلقی
- افسردگی
- مشکلات روابط
