این بیماری در افراد بالغ بسیار شایع بوده و آزمایان رادیو گرافی از دست ها و پاهای افراد ۱۸ الی ۷۹ ساله شواهدی از تغییرات آرتروزی را در ۴/۳۷ درصد مردم نشان میدهد. بیماری در افراد زیر ۴۵ سال ، در

مردان شایعتر بوده و احتمالاً به دلیل ضربه و در سنین بالاتر از ۴۵ سال در زنان شایعتر است و احتمالاً به سبب تغییرات هورمونی

طبقه بندی

 در طبقه بندی آرتروز به ۳ دسته تقسیم بندی می شود : آرتریت دژنراتیو (التهاب مفصلی تخریب کننده ) که معمولاً با بالا رفتن سن  در صد شیوع بیماری نیز بالا می رود ودر مفاصل متحمل وزن و مفصل  p تا D  است بسیار شایعتر می باشد. استئوآرتریت (التهاب استخوانی – مفصلی) عمومی اولیه  که معمولاً در خانم ها و در سنین میانی دیده می شود و وجد تمایز آن وجود ضایعات استئوآرتریتی مفاصل بین انگشتان دست : CMC پشت ، زانو و هیپ و MP پاها در رادیوگرافی است. علت آن درد و التهاب به خصوص در مفاصل انگشتی و مفصل CMC مشت است.آرتریت فرساینده به وسیله تغییرات تخریبی  مزمن همراه با نمای التهابی متناوب مشخص می شود. معمولاً خانم ها را در سنین میانی گرفتار کرده و درد مفاصل دست ها و پاها و مهره های گرانی شایعتر  است. گاهی آرتروز را به ۲ نوع اولیه و ثانویه تقسیم می کنند. در نوع اولیه فاکتورهای ژنتیک در آن نقش دارند به خصوص در مفاصل DIP . در نوع ثانویه فاکتورهای سبب شناختی (اتیولوژیک ) مادرزادی یا نقایص رشدی ،‌ضربه ،‌التهاب ،‌بیماری غدد درون  ریز دمتابولیکو استرس شغلی  طولانی مدت نقش  دارند.

علائم

شامل درد مفصلی پیشبرنده ، خشکی و بزرگی مفصلی و محدودیت حرکت است. درد در جریان حرکت ؟؟صدای ساییده شدن از یافته های برجسته بیماری است. علائم کلینیکی همیشه متناسب با درجه

درگیری رادیولوژیک مفصل نیست گرفتاری داوین مفصل CMC (مشت ) منجر به حساسیت سمی در قاعده متاکادب اول و ظاهر مربع مشکل مفصل می شود.

1. توانبخشی اهداف ذیل را در هنگام گرفتاری مفاصل دست دنبال می کند.
2. تجویز اسپلینت به منظور کاهش درد.
3. آموزش تکنیک های حفاظت از مفصل به منظور پیشگیری از درد
4. پی بینی تکنیک های تطبیقی و تجهیات در جهت به حداکثر رساندن استقلال

تجویز اسپلینت پس از جراحی و برنامه ای متحرک سازی (mobilization) در مراحل نهایی بیماری تجویز اسپلینت به منظور استراحت دادن مفصل دردناک  یا ثابت کردن آن در جریان فعالیت می باشد. مثلاً یک اسپلینت cmc مشت که در جریان فعالیت پوشیده می شود می تواند از مفصل حمایت کرده و استرس مفصلی را کاهش دهد. پوشیدن یک پوشش سبک و یا دستگش اترچ در شب باعث تخفیف درد و خشکی صبحگاهی می گردد.

حرارت مرطوب در کاهش ناراحتی موثر است.اگر ما مفید نمی باشد،‌باید تأثیر سرما را امتحان کرد. تمرین ،‌تأثیری بر محدودیت rom کهبه علت وجود استئونیت می باشد ،‌ندارد ولی انجام تمرینات در صبح به کاهش خشکی عمومی کمک می کند.تطبیق وسایل مانند قطور کردن دسته های اشیا در کاهش درد و ناراحتی بیمار کمک می نماید.کادر ردمانگر در درمان استئوآرتریت هیپها و زانو ها نیز نقش موثری ایفا می کند. تکنیک های تسهیل فعالیت و حفاظت از مفصل با هدف کاهش دادن استرس روی مفاصل متحمل وزن  آموزش داده می شوند. از آنجایی که توانایی بیمار در راه رفتن و ایستادن به مدت طولانی کاهش می یابد، بنابراین آموزش در رابطه با تسهیل کار مهم است .نشستن  بلند شدن از روی سطوح کوتاه می تواند مشکل و یا دردناک باشد. پس تدارک توالت فرهنگی بلند و صندلی های بلند توصیه می شود. فعالیت های مراقبت از خود مانند پوشیدن و در آوردن کفش و جوراب دستشوی پاها نیاز به تطبیق دارد تا بیمار آنها را مستقل انجام دهد.