درباره کلاستروفوبیا چه می دانید ؟
کلستروفوبیا نوعی اختلال اضطراب است که در آن ترس غیرمنطقی از عدم فرار و یا بسته بودن می تواند منجر به حمله هراس شود. طبق دستورالعمل تشخیصی و آماری ۵ (DSM-5) یک هراس خاص در نظر گرفته می شود. محرک ها ممکن است شامل : بودن در یک آسانسور ، یک اتاق کوچک و بدون پنجره یا حتی در هواپیما بودن باشد. برخی افراد گزارش داده اند که پوشیدن لباس های تنگ می تواند احساس کلاستروفوبیا را برانگیزد.
حقایق سریع در مورد کلاستروفوبیا
- کلاستروفروفوبیا هنگام قرار گرفتن در فضای کوچک ، برخی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد
- این می تواند به احساس وحشت منجر شود
- علل ممکن است شامل عوامل تهویه و عوامل ژنتیکی باشد
- انواع نکات و روشهای درمانی ممکن است به افراد کمک کند تا ترس خود را بر طرف کنند
کلاستروفوبیا چیست ؟
کلمه کلاوستروفوبیا از کلمه لاتین claustrum به معنای “یک مکان بسته” و کلمه یونانی phobos به معنای “ترس” است.
افراد مبتلا به کلاستروفوبیا برای جلوگیری از فضاهای کوچک و موقعیتهایی که باعث وحشت و اضطراب آنها می شوند ، به طرز زیادی پیش خواهند رفت. آنها ممکن است از مکانهایی مانند مترو دوری کنند و ترجیح می دهند از پله ها بروند نه آسانسور ، حتی اگر تعداد ظبقات زیاد باشد .
علائم ممکن است شدید باشد ، اما بسیاری از افراد به دنبال معالجه نیستند.
تشخیص
یک روانشناس یا روانپزشک در مورد علائم آنها از بیمار سؤال خواهد کرد.
تشخیص کلاستروفوبیا ممکن است در طول مشاوره در مورد یک موضوع دیگر مربوط به اضطراب پدیدار شود.
روانشناس :
- توصیفی از علائم و آنچه باعث آنها می شود ، بخواهید
- سعی کنید این علائم را تا چه اندازه شدید کنید
- انواع دیگر اختلال اضطراب را رد کنید
برای تعیین جزئیات ، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:
- پرسشنامه کلاستروفوبیا برای شناسایی علت اضطراب
- مقیاس کلاستروفوبیا برای کمک به ایجاد سطح اضطراب
- برای تشخیص فوبی خاص ، باید معیارهای خاصی رعایت شود.
اینها هستند:
- ترس مداوم غیر منطقی یا بیش از حد ناشی از حضور یا پیش بینی وضعیت خاص
- پاسخ اضطراب هنگام قرار گرفتن در معرض محرک ، احتمالاً حمله پانیک در بزرگسالان ، یا در کودکان ، بد خلقی ، چسبیدن ، گریه یا یخ زدن به رسمیت شناخته شده توسط بیماران
- بزرگسال مبنی بر اینکه ترس آنها متناسب با تهدید یا خطر درک شده نیست
- استفاده از اقدامات برای جلوگیری از هدف یا وضعیت ترسیده یا تمایل به مواجهه با تجربیات اما با پریشانی یا اضطراب
- واکنش ، پیش بینی یا اجتناب از فرد در زندگی و روابط روزمره دخالت می کند و یا باعث پریشانی قابل توجهی می شود
- هراس برای مدتی ، معمولاً ۶ ماه یا بیشتر ادامه داشته است
- علائم را نمی توان به وضعیت روانی دیگری ، مانند اختلال وسواس-اجباری (OCD) یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نسبت داد
علائم
کلاستروفوبیا نوعی اختلال اضطراب است. علائم معمولاً در دوران کودکی یا بزرگسالی ظاهر می شود.
قرار گرفتن در اتاق یا فکر کردن در مورد فضای محدود می تواند ترس از عدم امکان تنفس صحیح ، خارج شدن از اکسیژن و ناراحتی از محدودیت را ایجاد کند.
وقتی سطح اضطراب به حد معینی برسد ، فرد ممکن است شروع به تجربه کند:
- عرق کردن و لرزیدن
- سرعت بخشیدن به ضربان قلب و فشار خون بالا
- سرگیجه ، غش و سرخوشی
- دهان خشک
- بیش فعالی یا “بیش از تنفس”
- گرگرفتگی
- لرزش یا لرزیدن و احساس “پروانه ها” در معده
- حالت تهوع
- سردرد
- بی حسی
- یک احساس خفگی
- تنگی در قفسه سینه ، درد قفسه سینه و مشکل در تنفس
- نیاز به استفاده از حمام
- سردرگمی یا بی نظمی
- ترس از آسیب یا بیماری
لزوماً فضاهای کوچک نیست که اضطراب را ایجاد می کند ، بلکه ترس از اینکه چه اتفاقی می تواند برای فرد رخ دهد در صورت بودن در آن من منظقه محدود می شود .
نمونه هایی از فضاهای کوچک که می توانند اضطراب ایجاد کنند عبارتند از:
- آسانسور یا اتاقهای تعویض در فروشگاه ها
- تونل ، زیرزمین یا انبار
- قطارها و قطارهای مترو
- درهای چرخان
- هواپیماها
- توالتهای عمومی
- اتومبیل مخصوصاً اتومبیل هایی که قفل مرکزی دارند
- مناطق شلوغ
- شستشوی اتومبیل
- برخی از تجهیزات پزشکی ، مانند اسکنر MRI
- اتاق های کوچک ، اتاق های قفل شده یا اتاقهایی با پنجره هایی که باز نمی شوند
واکنش ها عبارتند از:
- هنگام ورود به اتاق ، خروجها را چک می کنید و در نزدیکی آنها می مانید
- وقتی همه درها بسته هستند احساس اضطراب می کنید
- در یک مهمانی شلوغ یا اجتماع در نزدیکی درب می مانید
- در هنگام احتمال ترافیک از رانندگی یا مسافرت به عنوان مسافر خودداری می کند
- استفاده از پله ها به جای آسانسور ، حتی اگر این کار دشوار و ناراحت کننده باشد
درمان
پس از تشخیص ، روانشناس ممکن است یک یا چند مورد از گزینه های درمانی زیر را توصیه کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT) : هدف این است که ذهن بیمار را بازآفرینی کنیم تا دیگر در جاهایی که از آن ترس دارند احساس تهدید نکنند.این ممکن است در معرض آهسته قرار گرفتن بیمار در فضاهای کوچک و کمک به آنها در مقابله با ترس و اضطراب باشد.مواجه شدن با شرایطی که باعث ترس می شود ، ممکن است مردم را از جستجوی معالجه باز دارد.
مشاهده دیگران : دیدن تعامل دیگران با منبع ترس ممکن است باعث اطمینان بیمار شود.
دارو درمانی : داروهای ضد افسردگی و شل کننده ها می توانند به مدیریت علائم کمک کنند ، اما مشکل اساسی را برطرف نمی کند.
تمرینات آرامش و تجسم : ایجاد نفس عمیق ، مدیتیشن و انجام تمرین های آرامش بخش ماهیچه می تواند در مقابله با افکار منفی و اضطراب کمک کند.
داروی جایگزین یا مکمل : برخی مکمل ها و فرآورده های طبیعی ممکن است به بیماران در مدیریت هراس و اضطراب کمک کنند. برخی از روغن های آرام بخش برای خرید آنلاین از جمله روغن اسطوخودوس یا “داروهای نجات دهنده” در دسترس هستند.
درمان اغلب حدود ۱۰ هفته و جلسات دو بار در هفته انجام می شود. با درمان مناسب می توان بر کلاستروفوبیا غلبه کرد.
نکاتی برای مقابله
استراتژی هایی که می تواند به افراد در مقابله با گرفتگی هراس کمک کند عبارتند از :
- در صورت وقوع حمله ، قرار گرفتن در معرض قرار دادن. در صورت رانندگی ، این ممکن است شامل کشیدن به سمت کنار جاده و منتظر بماند تا علائم از بین بروند.
- به خودتان یادآوری کنید که افکار و احساسات ترسناک عبور خواهد کرد
- تلاش برای تمرکز روی چیزی که تهدیدآمیز نیست ، به عنوان مثال گذر زمان یا افراد دیگر
- به آرامی و عمیق نفس می کشد و روی هر نفس سه عدد حساب می شود
- ترس را با یادآوری اینکه واقعی نیست ، به چالش بکشد
- تجسم نتایج و تصاویر مثبت
استراتژی های طولانی مدت ممکن است شامل پیوستن به کلاس یوگا ، کار کردن با یک برنامه ورزشی یا رزرو ماساژ معطر برای کمک به مقابله با استرس باشد.
علل
تجربه گذشته یا کودکی اغلب ماشه ای است که باعث می شود فرد فضاهای کوچک را با احساس وحشت یا خطر قریب الوقوع مرتبط کند.
تجربه هایی که می توانند این تأثیر را داشته باشند شامل موارد زیر است:
- به دام افتاده یا در یک مکان محدود ، تصادف یا به صورت هدف قرار می گیرند
- به عنوان یک کودک مورد آزار و اذیت و آزار و اذیت قرار می گیرند
- جدا شدن از والدین یا دوستان در یک منطقه شلوغ
- داشتن والدینی با کلاستروفوبیا
ترومایی که در آن زمان تجربه شده است ، بر توانایی فرد در مقابله با اوضاع مشابه منطقی در آینده تأثیر خواهد گذاشت. این به عنوان تهویه کلاسیک شناخته می شود.
اعتقاد بر این است که ذهن فرد فضای کوچک یا منطقه محدود را با احساس خطر بودن پیوند می زند. بدن سپس مطابق با آن یا واکنشی که منطقی به نظر می رسد ، واکنش نشان می دهد.
شرط بندی کلاسیک همچنین می تواند از والدین یا همسالان به ارث برسد. به عنوان مثال اگر والدینی از نزدیکی خود ترس داشته باشد ، ممکن است کودک رفتارهای خود را مشاهده کرده و همان ترسها را ایجاد کند.