هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیتهای یکپارچه سازی حسی – حرکتی بر تعادل و زمان واکنش کودکانDCDنتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انجام ۸ هفته فعالیتهای یکپارچهسازی حسی – حرکتی میتواند زمان واکنش و تعادل را در این کودکان به صورت معناداری بهبود بخشد.تعادل ایستا متعاقب برنامه تمرینی در این کودکان بهبود یافت. در این خصوص تأثیر این نوع تمرینات بر روی تعادل،میتوان گفت از آنجایی که کنترل تعادل نیازمند مشارکت در سه حیطهی پردازش اطلاعات به وسیله حواس بینایی، دهلیزی و حسی پیکری، یکپارچگی مرکزی در مغز و پاسخ حرکتی است، هر گونه نقصی در سیستم فوق میتواند از عوامل قرار گرفتن فرددر شرایط افتادن باشد. این کاهش در تعادل در اثر عدم فعالیت و کاهش قدرت عضلانی تشدید میشود و مطالعات گزارش کرده-اند که فعالیت بدنی میتواند باعث بهبود کنترل قامتی و کاهش زمین خوردن شوند.علاوه بر تعادل ایستا تعادل پویا نیز در کودکان اختلال هماهنگی رشدی متعاقب برنامه منتخب تمرینی بهبود یافت. طبق رویکرد سیستمها، کنترل قامتی نتیجه تعامل و ارتباط پیچیده بین سیستمها میباشد که مشترکا و با همکاری پیکدیگر، جهتیابی و ثبات بدن را کنترل مینمایند. مطالعاتنشان داده است که مدارهای عصبی نخاعی خود باعث فعالیت تنش عضلات بازکننده به منظور محافظت در برابر نیروی جاذبه میشود.با توجه به یافته های این مطالعه پیشنهاد میگردد درمانگرانی که در فیلد کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی
فعالیت میکنند به هنگام طرحریزی برنامه های مداخلهای برای بهبود یا حداقل کاهش علائم در این کودکان، از فعالی تهای یکپارچه سازی حسی – حرکتی نیز استفاده نمایند.

منبع :

مجله علمی پژوهشی توانبخشی نوین  دانشکده توانبخشی  دانشگاه علوم پزشکی تهران دوره ۹ شماره ۵ ویژه نامه شماره سه زمستان ۱۳۹۴

نویسندگان مقاله :

سهیلا شهبازی ۱، مسلم رحمانی ۲، دکتر علی حیرانی ۳
-۱ کارشناس ارشد رفتارحرکتی، دانشگاه رازی کرمانشاه
-۲ کارشناس ارشد رفتارحرکتی، دانشگاه رازی کرمانشاه
-۳ استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه رازی کرمانشاه