مشکلات رفتلاری مرتبط با فلج مغزی معمولا بسته به درجه ی عقب ماندگی بیمار متفاوت خواهد بود، که به موجب آن ممکن است کودک مشکلات رفتاری یا مسائل عاطفی مختلفی را بروز دهد و در حقیقت رشد روانی و توانایی شان را جهت تعامل اجتماعی تحت تاثیر قرار می دهد. این امر ممکن است نیاز مندی به مداخله یا درمان خاص شامل برنامه های اصلاح رفتاری یا مشاوره ی فردی یا خانوادگی را موجب شود. در همین راستا، چند عامل احتمالی و راه حل هایی برای حل و یا بهبود این قبیل مشکلات رفتاری یافت شده در بیماران فلج مغزی وجود دارد.
در این مطلب سعی بر این داریم به بحث و گفت و گو در مورد این مشکلات و راه حل های احتمالی شان بپردازیم تا شما و کودک تان در مواجه با این مشکلات از آن استفاده نمایید:

ناامیدی و عدم اعتماد به نفس:
یکی از شایع ترین مشکلات رفتاری کودکان فلج مغزی ناامیدی است. هنگامی که یک کودک فلج مغزی برای انجام و کامل کردن یک کار با سختی و مشکل مواجه است عصبانی و ناامید می شود. در این راستا به منظور تجربه ی حس موفقیت با کمک به او در طول انجام کار موجب شوید تا آن را به پایان برساند. (یعنی در انجام کارها و به پایان رساندن آنها گاهی مواقع نیاز است به کودکان کمک کنید تا حس موفقیت را تجربه کنند.) تجربه ی حس موفقیت باعث افزایش اعتماد به نفس آنها شده و آنها را برای انجام فعالیت های دیگر ترغیب می کند.
عدم برقراری ارتباط:
ناتوانی در ارتباط برقرار کردن نیز ممکن است موجب اختلال در برقراری ارتباط در کودکان فلج مغزی شود. معمولا این کودکان هنگامی که تجربه ی آشنایی با افراد پیرامون شان را ندارند از ارتباط برقرار کردن خودداری می کنند. گاها کودکی که نمی تواند در اطراف آزادانه راه برود یا مشکلات شنیداری و بصری دارد، خواهان حضور مداوم مادر یا سرپرستش در آنجاست. به گونه ای که شخص مراقب کودک معمولا مجبور است در حین انجام کار کودک در کنار وی باشد. گر چه این خوب است ولی می توان همین کار را با صحبت کردن با کودک و یا تماس چشمی مکرر از راه دور انجام داد. به کودک خود اطمینان دهید که مراقب او هستید و فعالیت های او را از فاصله ی دور تر زیر نظر بگیرید و سعی کنید که این فاصله را بیشتر کنید تا به استقلال و خودباوری کودک کمک شود.
دوری از دوستان:
از آنجایی که گاها برای کودکان عادی سخت است که کودکان فلج مغزی را بفهمند و با آنها ارتباط برقرار کنند کودکان فلج مغزی تحت تاثیر همین امر معمولا همبازی و دوستان همراه زیادی ندارند. حتی ممکن است برای جبران این مشکل، خواهر و برادر کودک مجبور به صرف زمان بیشتر با وی شوند. اگرچه این امر برای یک کودک اسپاستیک با محدودیت حرکتی دشوار خواهد بود که یک گروه دوستان داشته باشد که به طور مداوم با آنها باشد ولی جهت حل این معضل از کودکان هم سن و سال و بزرگتر از کودکتان که توانایی ها و ناتوانایی های کودکتان را درک می کنند بیش از یک بار در هفته برای بازی کردن دعوت به عمل آورید تا با در فضای گرم و مطمئن بازی کنند. فعالیت های سرگرم کننده ترتیب دهید و اصلا نگران نباشید که آیا در ابتدا به درستی با کودک رفتار خواهد شد یا نه! سرانجام کودک با این موضوع و با دیگران کنار خواهد آمد.
اختلال کمبود توجه یاکم توجهی:
نیز از مشکلات رفتاری کودکان فلج مغزی است. آن دسته از کودکان که به بب توجهی مبتلا هستند، توجه شان را با چیز های جالب برانگیزانید. در بعضی از کودکان اسپاستیک با بالا رفتن سن آستانه ی توجه آنها بهبود می یابد. هنگامی که با کودک صحبت می کنید پوسچر و وضعیت بدنی او مهم است. وقتی که با آنها مشغول صحبت کردن هستید مطمئن شوید که آنها درست و صاف نشستند . هنگام آموزش دادن به کودک به منظور جلوگیری از هرگونه حواس پرتی آنها را به گوشه ای از اتاق ببرید و تلویزیون و هر صدای اضافی را که موجب حواس پرتی شان می شود خاموش کنید. تلاش کنید تا آستانه ی توجه و تمرکزشان را بالا ببرید.
نظم و انضباط: اجرای نظم و انضباط با توجه به نگرش مردد ما نسبت به یک کودک برای کودک معلول دشوار می باشد. در بعضی از خانه ها و خانواده ها بازخورد منفی شدیدی در این مورد وجود دارد که مشکلات انضباطی را حادتر می کند. در طرف مقابل در دیگر خانه ها با کودک همچون یک طفل رفتار می شود. در صورتیکه با این کودکان در تمام حالات باید همچون سایر کودکان رفتار شود. در انجام بازی ها و فعالیت های کودک از او بخواهید تا انضباط را رعایت کند و خودش مسئول نظم کارهایش باشد. (مثلا خود کودک وسایل بازی اش را نگهداری و جمع جور کند.)
باید درنظر داشت که مشکلات رفتاری همراه فلج مغزی به بهترین وجه از طریق خانواده و سرپرستان کودک و در صورت لزوم مشاوره با کاردرمان و پزشک و یا تیم درمانی کودک قابل کنترل است.