اگر شما تا به حال صحبت های چند کودک کوچکتر از هفت سال را وقتی در یک گوشه مشغول بازی هستند را شنیده باشید و اگر ما اغلب برای این کلمات دختر بچه ای را در یک اتق تنها در حال بازی کردن با عروسکش دیده باشید در صورت میدانید که کودکان زبان خودشان را دارند.انها ممکن است کلماتی را بهکار ببرند که به گوش بزرگترها اشنا باشد اما اغلب برای این کلمات معانی کاملا متفاوتی در ذهن دارند .کودک تنها با ادمها حرف نمیزند بلکه با اسباب بازی ها با درختان و خودش نیز صحبت می کند .او بدون توقف حرف می زند و به ندرت در یک زمان درباره یک مضوع حرف می زند وبه سرعت از یک موضوع به موضوع دیگر می پرد.
پیاژه اعتقاد دارد که اکتساب زبان در مراحل اولیه فرایندهای ابتدایی منطقی و استدلالی است.از دیدگاه پیاژه تکلم کودکان می تواند به دو نوع اساسی تقسیم شودتکلم خود محور وتکلم اجتماعی شده .که کودک هر یک از این تکلم ها را در خدمت کاربرد متفاوتی قرار میدهد.یک کودک اولین بار صحبت کردن را در دو تا چهار سالگی اغاز می کند.زبان در مراحل اولیه خودکاملا خود محور است .صحبت کودک انچه را که او در ان لحظه می اندیشد منعکس می کند .صرفنظر از انکه انچه گفته میشود برای دیگران معنی داشته باشد یا نداشته باشد.صحبت اوبرای خودش با معنی است .وقتی کودک در این مرحله صحبت می کند برایش اهمیت ندارد که شخص دیگری به حرفش گوش میدهد یا نمیدهد.برای او صحبت کردن به خودی خود تجربه حسی حرکتی لذت بخش است.
یک کودک در مرحله حسی-حرکتی یک حرکت ساده مانند ضربه زدن به یک شی اویزان را به دو دلیل تکرار میکند:درون سازی عمل روان بنه خود ولذت بردن از حرکت.یک کودک دقیقا به همین دو دلیل صداها وکلمات را تکرار می کند.او قان وقون می کند چون از وش دادن به صداهایی که تولید مکند لذت می برد.این قان وقون اغلب هراه فعالیتی است در حین بازی کردن یا در حال نگاه کردن به یک بچه گربه میتواند باشد.کودکان اغلب می توانند تک گویی های طولانی در مورد موضوعات مختلف می کنند بدون انکه کسی مخاطب انها باشد پیاژه این نوع تکلم را تک گویی می نامد.یک کودک چه تنها باشد چه در میان گروهی ازکودکان با خودش حرف می زند درباره خودش حرف می زند وبه شنودگان بی توجه است.صحبت کردن کودکان با خودشان اتفاقی معمولی است که همیشه دیده می شود تفکر با صدای بلند برای یک بزرگسال بسیار شبیه تک گویی در کودک است.بعضی از روانشناسان این مطلب را قبول دارند که فرایند تفکر بزرگسال شکل دیگری از تکلم است که تکلم درونی خوانده می شود.که در واقع شامل صحبت با خود بدون گفتن چیزی با صدای بلند است.
منبع:
ترجمه بخشی از کتاب: کودک چگونه فکر می کند؟
نویسنده:دورتی جی .سینگر
تریسی ا.رونسون
