درمان اوتیسم
اگر کودک از طرف شما و یا دکتر مخصوص خود مظنون به اوتیسم باشد به هر حال بایستی توسط شخصی که در زمینه اوتیسم تخصص دارد معاینه دقیق شود. ممکن است این فرد یک روانشناس، روانپزشک و یا یک متخصص رشد اطفال باشد. گاهی ممکن است برای یک تشخیص دقیق و درمان به یک تیم متخصص نیاز شود این تیم می تواند از افراد زیر تشکیل شود:
۱- متخصص رشد در اطفال: این فرد می تواند مشکلات سلامتی و رشد در کودکان را درمان کند.
۲- روانپزشک کودک: این فرد می تواند در تشخیص اولیه کمک کرده و در صورت نیاز داروهایی را برای کمک به کودک تجویز کند.
۳- روانشناس کودک: در شناخت عادات و حالات روانی کودک کمک کرده و ناتوانی های کودک در زمینه های رشد ذهنی، روانی و اجتماعی را بررسی می کند. همچنین یک روانشناس می تواند در بهبود رفتاری کودک و افزایش مهارت های اجتماعی کودک به شما کمک کند.
۴- رفتار درمان: این شخص می تواند علاوه برکمک به بهبود توانایی های کودک در کارهای روزانه مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و سایر کارهای استقلالی، همچنین در بهبود وضعیت حواس پنجگانه، قدرت تشخیص و سایر توانایی های کودک او را یاری کند.
۵- کار درمان: یک کار درمان، کودک را در استفاده درست از عضلات و اندام های بدن برای انجام کارهای بزرگ و کوچک بدنی می تواند یاری کند .
۶- گفتار درمان: در بهبود وضعیت گفتار کودک و افزایش توانایی او در مهارت های کلامی بسیار مؤثر است .
۷- مشاور خانواده: این شخص می تواند علاوه بر راهنمایی در امر روابط شما با کودک خود، شما را در بهره وری بهتر از منابع و مراکز موجود در جامعه برای کمک به درمان کودک کمک کند .
بعد از اینکه توسط ارزیابی‌های مختلف روانپزشک و روانشناس، اوتیسم فرد شناخته شد، بهتر است بلافاصله پروسه درمان آغاز گردد. به خصوص اگر فرد در سنین پیش از ورود به مدرسه باشد؛ چرا که در سن بحرانی‌تری قرار دارد و البته پذیرش درمان در سنین پایین بیشتر است.
در درمان اختلال اوتیسم بهتر است واژه‌های «پروسه درمانی» و یا «مجموعه درمانی» را به کار ببریم. زیرا از آن جایی که این اختلال در روند رشد فرد مبتلا اختلال ایجاد کرده و چند حیطه از کارکردهای فرد را دچار اختلال می‌کند، باید از جوانب مختلف نیز درمان گردد. بعلاوه اینکه این افراد دچار مشکلات خواب، مشکلات گوارشی و مشکلات تکانشی هستند، پس باید «دارو درمانی» بعنوان پایه و شرط اول درمان قرار گیرد.
در کنار دارو درمانی، درمان‌های مکمل اعمال می‌گردد. درمان‌های مکمل مثل رفتار درمانی، گفتار درمانی، یکپارچگی حسی، کار درمانی ذهنی و جسمی (در صورت لزوم)، بازی درمانی و موسیقی درمانی. همه این درمان ها در کنار هم برای فرد مبتلا به اوتیسم لازم است و بسته به شدت و ضعف افراد مبتلا در میزان اختلال، این درمان‌ها به نوبه خود ارائه می‌گردد.
نکته حائز اهمیت این که، درمان‌های مبتنی بر بهداشت روان فرد مبتلا و خانواده نیز باید در خلال درمان‌های دیگر، مورد توجه قرار گیرد. انجام مشاوره های خانواده، زوجین، گروه درمانی، خانواده درمانی و … نیز از این نوع درمان‌ها هستند.
با مراجعه به هنگام، تشخیص به موقع، و پیگیری درمان فرزند مبتلا به اوتیسم خود می‌توانید آینده را از آن خود و فرزندتان سازید که تنها شرط ضروری آن آگاهی و پذیرش است.
خوب است بدانیم، ایزاک نیوتون در کودکی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بود. حتی آلبرت انیشتین نیز مشکوک به اوتیسم بوده است. از دیگر مشاهیر مبتلا به اوتیسم می‌توان جرج اورول، اچ چی ولز، لودویگ ویتگنشتاین، توماس جفرسون، چارلز داروین، ولفگانگ موتزارت و میکل آنژ اشاره کرد. با همین اطلاعات کم از نابغه‌های دنیا که به بیماری اوتیسم مبتلا بوده‌اند، می‌توانیم به این پی ببریم که توجه و مراقبت از کودک اوتیسم خود می‌تواند نتایج مفید و دلگرم کننده و حتی اثربخش در سطح دنیا، برایمان به ارمغان داشته باشد.
