عنوان : بررسی اهمیت نقایص حرکتی و و تاثیر این نقایص در کودکان طیف اوتیسم
نویسنده : بلال نیازی ، کارشناس ارشد کاردرمانی ، دفتر کاردرمانی پیشیاره، تهران، ایران.
اختلالات طیف اوتیسم از شایع ترین موارد تشخیصی در دوران کودکی هستند. اگرچه این اختلالات با طیفی از نقایص شناختی، ارتباطی و اجتماعی شناخته می شوند اما عملکرد حرکتی نیز در این کودکان اغلب غیرطبیعی است. تاخیر حرکتی اولیه، تاخیر در مهارت های حرکتی ظریف و درشت، نقص و تاخیر در تطابقات پوسچرال، اختلال در تقلید و برنامه ریزی حرکتی منجر به ایجاد اختلال در راه رفتن، دشواری در انجام تکالیف و مهارت های دستی، تاخیر رشدی، تاخیر در شروع راه رفتن، تعادل، تحرک و دست یابی در این کودکان می شوند. این نقایص حرکتی در کنار نقایص حسی عمده اعم از کاهش یا افزایش آستانه نسبت به دروندادهای حسی، جستجوی درونداد حسی یا کاهش تحمل نسبت به آن می توانند در مهارت های کودکان برای جستجوی محیط، درگیر شدن در بازی های فیزیکی، شروع تعاملات اجتماعی و توسعه مهارت های مدرسه ایجاد تداخل نمایند و از سوی دیگر سبب وابستگی این کودکان به سایرین در انجام فعالیت های روزمره زندگی گردند.
اکثر مداخلات در کودکان طیف اوتیسم بر مهارت های اجتماعی، ارتباطی، شناختی و مدرسه متمرکز هستند اما نقایص حرکتی می توانند بر انجام فعالیت های بازی، مدرسه، تعامل با همتایان و یکپارچگی اجتماعی تاثیر منفی بگذارند. اگرچه شواهد نشان دهنده شیوع بالای نقایص حرکتی در کودکان طیف اوتیسم است اما مطالعات اندکی تاثیر و اهمیت این نقایص و مداخلات حرکتی را بر نتایج حرکتی و اجتماعی بررسی نموده اند. شیوع این نقایص و تاثیری که می توانند بر کاهش مشارکت اجتماعی و استقلال در فعالیت های مراقبت از خود داشته باشند، نیازمند توجه بیشتری است.
