امیدهایی برای درمان اوتیسم با داروی سرطان
نتایج یک پژوهش جدید که روی موش‌ها انجام شده نشان می‌دهد که دوز پایین دارویی که برای درمان لنفوم‌ها (توده‌های سرطانی) استفاده می‌شود ممکن است در بهبود اختلالات اجتماعی گونه‌هایی از اتیسم موثر باشد.
موش‌هایی که در این مطالعه استفاده شده‌اند مبتلا به بسیاری از اختلالات اوتیسم همچون اضطراب، رفتارهای تکراری و اختلال در روابط اجتماعی بودند. به گفته پروفسور Zhen Yan از دانشگاه نیویورک و سرپرست گروه محقیقن در این پژوهش، دوز پایینی از داروی رومیدپسین توانسته رفتارهای اجتماعی را در این موش‌ها بهبود ببخشد.
در این پژوهش موش‌ها در سه روز متوالی و هر بار یک نوبت از طریق تزریق دارو را دریافت کرده‌اند. پس از آن رفتارها و تمایلات اجتماعی آن‌ها بصورت نرمال درآمده و این بهبودی به مدت ۲۱ روز پایدار باقی مانده است. هرچند نتایج بیان می‌دارد که این تغییرات مثبت در موش‌های بالغ مشاهده نشده است. لذا محققین احتمال می‌دهند این دارو تنها بر روی کودکان مبتلا به اوتیسم موثر واقع شود.
محققین این پژوهش به دنبال یافتن مکانیزم دقیق تاثیر این دارو بر روی ژن‌های مرتبط با اتیسم هستند تا به وسیله آن بتوانند داروی مناسبی را برای افراد مبتلا به اوتیسم تولید نمایند.
مرجع: مجله اوتیسم
