ارتباط بین اوتیسم و آلودگی هوا
بر طبق مطالعات مرکز کنترل بیماری آمریکا (CDC)، از هر ۶۸ کودک، ۱ نفر دچار اختلال در خودفرورفتگی می‌باشد و این اختلال در تمام گروه‌های جنسیتی، قبیله ای، جنسی و اجتماعی گزارش شده است. اختلال اوتیسم در پسران، ۴/۵ برابر (۱ در ۴۲) شایعتر از دختران (۱ در ۱۸۹) است. اوتیسم یا همان در خود فرورفتگی دیگر بیماری ناشناخته‌ای نیست. هرچند آمار دقیقی از تعداد بیماران وجود ندارد، اما اوتیسم را بیماری قرن ۲۱ می‌دانند.
عوامل محیطی از جمله کیفیت هوا نقش مهمی در این بیماری دارند. یک تحقیق جدید از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان داده است که کودکانی که دارای یک ژن خاص (MET) هستند و در مناطق آلوده زندگی می‌کنند، ۳ برابر کودکان بدون ژن MET و ساکن مناطق پاک، احتمال ابتلا به اوتیسم را دارند.
مطالعه ای دیگر از دانشگاه پیتسبرگ که درباره کودکان پنسیلوانیای جنوبی انجام شده است، بر روی تماس آن‌ها با ذرات PM 2/5 (ذرات معلق کوچکتر از ۲/۵ میکرون) تمرکز کرده است. پنسیلوانیای جنوبی از جمله مناطقی است که بر اساس گفته انجمن ریه آمریکا، از نظر آلودگی ذرات ۲/۵ میکرون، جایگاه بالایی دارد در این تحقیق گفته شده است که این ذرات معلق تقریبا ۱/۳۰ سایز متوسط موی انسان هستند و شامل گرد و غبار، دوده و ذرات مشابه می‌شوند. به علت ابعاد فوق العاده کوچک، این ذرات ممکن است مستقیما به ریه‌ها برسند و سپس وارد جریان خون شوند. کودکانی که بیشتر در معرض ذرات معلق ۲/۵ میکرون قرار دارند، حتی با در نظر گرفتن عوامل دیگر ایجاد اوتیسم، ریسک بیشتری در ابتلا به اوتیسم دارند. آزمایشات نشان داده است ذرات با ابعاد بزرگ تر مانند ۱۰ میکرون، ارتباط کمتری با ایجاد اوتیسم دارند.
یک تحقیق جدید دیگر که توسط محققین دانشگاه هاروارد انجام شده است، بین آلاینده‌هایی خاص و اوتیسم ارتباطی را شناسایی کرده‌اند. زنانی که در دوران بارداری به خصوص در ۳ ماه آخر، در معرض مقادیر بالایی از ذرات معلق حاصل از احتراق سوخت ماشین‌ها و یا جیوه هستند، ۲ برابر بیشتر از حالت عادی احتمال به دنیا آوردن فرزند مبتلا به اوتیسم را دارند. زنانی که در معرض سرب، منگنز و کلرید متیلن قرار دارند نیز احتمال به دنیا آوردن فرزند اوتیسمی را دارند. ریسک این گروه کمتر از گروه جیوه و آلاینده‌های معلق ترافیکی است. در این تحقیقات از داده‌های مرکز حفاظت محیط زیست آمریکا برای تخمین میزان تماس زنان باردار با آلاینده‌های ذکر شده، استفاده شده است.
راه‌هایی برای کاهش خطر محیطی آلودگی هوا
گروه‌های ایجاد آگاهی بیماری اوتیسم، می‌گویند زنان باردار باید برای کاهش تماسشان با آلاینده‌های شیمیایی و سایر آلاینده‌های مرتبط با بیماری اوتیسم، اقدامات جدی انجام دهند. این موضوع برای زنانی که در مناطق آلوده زندگی می‌کنند اهمیت بالاتری دارد. برخی از راه‌های کاهش تماس به شرح زیر است:
- گازهای شیمیایی مانند بنزن: با دوری از تماس غیر ضروری از مناطق آلوده ترافیکی میتوان تماس با این آلودگی را کم کرد. هم چنین تهیه یک دستگاه تصفیه هوای مناسب مجهز به یک فیلتر کربن اکتیو استاندارد نیز می‌تواند مفید باشد. کربن اکتیو مرغوب، معمولا به صورت گرانولی یا توپی شکل عرضه می‌شود و وزن آن باید بالا باشد تا راندمان بهتری در جذب آلودگی گازی و شیمیایی داشته باشد. فیلترهایی که آغشته به غبار کربن اکتیو باشند، خود ممکن است ایجاد آلودگی کنند.
- جیوه: زنان باردار باید در مصرف ماهی و تن دقت کنند. برخی از لوازم آرایش نیز دارای مقادیری جیوه هستند و باید از آن‌ها پرهیز شود.
- سرب: باید از مشاغل و فعالیت‌هایی که افراد در آن‌ها در معرض سرب قرار می‌گیرند، پرهیز شود. سرب جزو ذرات معلقی است که شیمیایی محسوب می‌شود. یک دستگاه تصفیه هوای مناسب با فیلتر هپای استاندارد می‌تواند این ذرات را جذب کند. البته باید در نظر داشته باشید که تنها فیلتر هپایی قادر به جذب ذرات معلق فوق ریز است که بر اساس استاندارد EN1822، از کلاس H13 پزشکی باشد.
- آلاینده‌های معلق ترافیکی: ذرات معلق ریز و فوق ریز با توجه به ابعادشان، بزرگترین خطر برای سلامت افراد محسوب می‌شوند، زنان باردار باید از قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های ترافیکی تا حد امکان جلوگیری کنند. افرادی که منزلشان در مجاورت اتوبان و یا بزرگراه قرار دارد می‌توانند با تهیه یک دستگاه تصفیه هوای مناسب برای تصفیه ذرات معلق ریز و فوق ریز هوای منزلشان اقدام کنند.
