عنوان مقاله : اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارتهای حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلجِ مغزی نیمه بدن

نویسندگان: شهرام ابوطالبی،  علیرضا خوشنویسان ، ابراهیم پیشیاره ، امیرحسن کهن، مهدی رهگذر.

نام مجله: مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران.

سال انتشار: ۱۳۸۹

خلاصه ی مقاله:

“محدودیت درمانی” (CIMT )در بهبود کارکرد اندام فوقانیِ بزرگسالان مبتلا به سکتههای مغزی نوید بخش میباشد. این روش عبارت است از ایجاد محدودیت حرکتی در اندام سالم و انجام اقدامات درمانی فشرده تر بـر روی اندام مبتلا. مقالات موجود در مورد استفاده از این روش در کودکان معـدود مـیباشـد .

هـدف از ایـن مطالعـه،

ارزیابی اثرات روش “محدودیت درمانی” بر اندام فوقانی کودکان مبتلا بـه فلـج مغـزیِ نیمـه بـدن و مقایـسه آن بـا درمانهای سنتی بود.

روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، دوازده کودک (هفت دختر و پنج پسر، در سنین ۷۲-۴۸ ماهگی و انحرافمعیار ۱۵ ۹± /۹۱/۵۹ (بهروش تصادفی به دو گروه درمان (شش نفـر) کو نتـرل (شـش نفـر) تقـسیم شدند. کودکان به استفاده از اندام مبتلا ترغیب شدند. برنامه فشرده کاردرمانی به مدت پـنج سـاعت در روز و ۲۱ روز پی درپی برای همگی آنها انجام شد. اندام فوقانی سالم با اسلینگ بیحرکت شد. کارکرد اندام فوقانی، اسپاستیسیتی، و تحریک پذیری نورون آلفا پیش و پس از مداخله مورد اندازه گیری قرار گرفت.

یافته هـا: توانـایی اسـتفاده از انـدام فوقانی مبتلا در کودکانی که تحت درمان بهروش CIMT قرار گرفتند نسبت به کودکـان گـروه کنتـرل از نظـر آمـاری بهبود ی معنا داری نداشت ( ۰۵ ۰> /p .(با این وجود، گزارشات مراقبان بیمار و مشاهدات بالینی حاکی از آن است کـه بر میزان استفاده از اندام مبتلا و کیفیت حرکات افزوده شده است.

نتیجه گیری: یافته ها بیـانگر آن اسـت نتیجـه گیـری قطعی در مورد به کار بردن روش استفاده CIMT در کودکان مبتلا به فلج مغزیِ نیمه بدن نیازمند مطالعات بیشتر است.

واژگان کلیدی: “محدودیت درمـانی” (CIMT )،کاردرمـانی، مهـارتهـای حرکتـی ظریـف، فلـج مغـزی، کودکـان،

توانبخشی، مقیاس رشد حرکتی پی بادی.