آموزش تمامی این فعالیت ها به فردی که با مشکل مواجه است بخشی از برنامه کاردرمانی است. اصول اساسی آموزش فعالیتهای  روزمره زندگی به کودکان به شرح ذیل است :

درآوردن لباس قبل یا بعد از استحمام و یا هنگامی که کودک می خواهد برای خوابیدن آماده شود، بهتر است به وی آموزش داده شود .

در این شرایط کودک احساس آرمش کرده و به اضطراب یادگیری مهارت، دچار نخواهد شد. (آموزش مهارت در زمان مناسب)

فعالیت ها و مهارت های انتخاب شده برای آموزش، باید دقیقا به طور عینی و مشخص تعریف شوند .

مهارت های مرتبط با هم باید به طور متوالی و پیاپی آموزش داده شوند .

مثل آموزش مهارت هایی مثل بستن تکمه و یا زیپ به دنبال کسب مهارت پوشیدن و درآوردن لباس همراه شود .

در آموزش مهارت های روزمره زندگی به کودکان هر مهارت باید به واحدهای آموزشی جداگانه و مشخص تقسیم بشود

و الگوهای حرکتی و دستورالعمل های مورد نیاز برای هر واحد آموزشی باید در برنامه آموزشی قرار گیرد .

به منظور تداوم برنامه درمانی و آموزشی، بهتر است از تقویت کننده های مناسب استفاده شود .

و بلافاصله بعد از رفتار مورد نظر و دلخواه به کودک داده شود .

فضای آموزش باید عاری از هر گونه آشفتگی و بی نظمی باشد به خصوص قسمتی به صورت جمعی آموزش ارائه داده می شود .

به منظور بالا بردن میزان درک و فهم کودک کم توان ذهنی، باید در حد امکان از جمله های ساده و کوتاه استفاده کرد .

به عنوان آخرین مطلب، باید تأکید کرد که فعالیت ها باید بر اساس ضرورت و سطح توانایی کودک به وی آموزش داده شود

مرجع : ( آموزش مهارت های روزمره زندگی به کودکان )مرکز جامع توانبخشی ایران