آیا تماشای فیلم می تواند باعث تشخیص اتیسم شود ؟

در یک مطالعه ی جدید عنوان شده است که الگو های نگاه کردن به فیلم های نمایش دهنده ی تعاملات اجتماعی راهی دقیق برای تشخیص نیمی از افراد دارای اختلال طیف اتیسم است.
تعقیب چشمی یکی از اولین تکنولوژی هایی خواهد بود که می تواند در ارزیابی بالینی نشانه های اختلال طیف اتیسم ایفای نقش کند؛ اما باید برای استفاده بهینه شود.
در مطالعه ای که روی ۵۹ کودک دارای اختلال طیف اتیسم در مرکز کنترل بیماری امریکا (CDC) انجام شد،
زمانی که کودکان عادی در حال تماشای فیلم هایی با محتوای تعاملات اجتماعی هستند ، به طور قابل توجهی چهره ها، حالات بدن، حرکات بدن ،اشیا و موارد مربوط به تعامل اجتماعی را مشاهده می کنند. اما در مطالعه ای دیگر محققان اذعان می کنند که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در توجه به این دسته از فیلم ها الگوهای دیداری نامتعارف و پراکنده تری دارند.
مطالعات قبلی در مورد تعقیب چشمی نشان داده اند که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در مقایسه با گروه کنترل کمتر روی چهره ها متمرکز می شوند.
کودکان سالم باید به حالات و حرکات بدن،جزئیات زمینه و اشیایی که بخشی از آن داستان اجتماعی را تشکیل می دهند نگاه کنند و به تبع آن الگوهای پیچیده تری برای فهمیدن تعاملات اجتماعی ایجاد کنند.
در یک مطالعه محققان ۳ فیلم کوتاه تهیه کردند. که هر کدام دو بار به گروه کنترل و گروه دارای اختلال طیف اتیسم نشان داده شد.۲ فیلم به صورت انیمیشن و دیگری یک فیلم در محیط خانه و واقعی بود. هر سه با موضوع تعاملات اجتماعی و بین حداقل دو فرد تهیه شده بود. تجهیزات آزمایش امکان مقایسه بین فیلم ها،آمار و اندازه های مختلف تعقیب چشمی را برای کشف بهترین روش تشخیص اختلال طیف اتیسم در کودکان با الگو های دیداری متفاوت ارائه می داد.
زمانی که کودکان به فیلم ها نگاه می کردند، الگو های دیداری هر کودک مشابه الگوهای دیداری گروهی بود که در آن قرار داشتند. به عبارت دیگر کودکان سالم به مناطق خاصی از تصویر در زمانی خاص نگاه می کردند.
اما در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم به صورت قابل توجهی حرکت بیشتر و نامنظم تر در الگوهای دیداری نشان داده شد.که با کودکان سالم کاملا متفاوت بود.علاوه بر این نگاه آن ها تنها شامل افراد نمی شد و آنها به ارائه دهنده های فیلم نیز نگاه می کردند. همچنین زمانی که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم یک فیلم را چندین بار تماشا کردند، الگو های دیداری آن ها متنوع تر و نامنظم تر شد.
بیشترین تفاوت ها بین کودکان اختلال طیف اتیسم با کودکان گروه کنترل زمانی ایجاد شد که یک فیلم واقعی،ارتباطی اجتماعی بین دو خواهر (۲و۵ ساله) را در یک اتاق نامرتب نشان می داد.
در نتیجه الگو های عیر عادی و نامنظم زمانی بیشتر ایجاد شدند که کودک اختلال طیف اتیسم یک ارتباط واقعی بین دیگر کودکان را می دید.این نتیجه کاملا قابل تعمیم به موقعیت های احتماعی زندگی واقعی است.

اندازه گیری این ویژگی در کودکان تشخیص کودکان اختلال طیف اتیسم را از کودکان سالم با دقت بالایی امکان پذیر می کند و از روش های قدیمی مانند اندازه گیری زمان نگاه کردن کودکان به چهره ها بسیار بهتر است.این روش همچنین ارتباطی قوی با علائم نقص در رفتار های اجتماعی کودکان نشان داد .
این نتایج نشان می دهد که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با علائم شدید تر الگو های دیداری خاص تر و نامنظم تری ایجاد می کنند. این می تواند کمکی برای تشخیص زودهنگام اتیسم باشد. همچنین می توان با این روش تغییرات در شدت علائم اتیسم را در طول درمان ارزیابی کرد.