مداخلات درکی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی
اختلال هماهنگی رشدی به عنوان یکی از شایع‌ترین اختلالات رشدی کودکان شناخته می‌شود که معمولاً سن تشخیص آن ۵ تا ۱۱ سالگی است. اگرچه از رویکردهای مختلف به عنوان مداخلاتی برای درمان اختلال هماهنگی حرکتی استفاده‌شده است ولی در مورد اثربخشی این رویکردها اختلاف نظر وجود دارد.
مونیک، فردریک و همکاران در سال ۲۰۱۵ مطالعه‌ای در این راستا انجام دادند. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی مداخلات درکی حرکتی برای بهبود سطوح مهارت‌های حرکتی در کودکان DCD بود.
با توجه به اینکه آزمون‌های متعددی قابلیت اندازه‌گیری آیتم‌های درکی حرکتی رادارند می‌توان از نمرات آزمون‌های معتبر برای سنجش نمرات کلی نتیجه‌گیری کرد. لذا آن‌ها مطالعه‌ای از نوع مداخله‌ای پیش آزمون-پس آزمون طراحی و اجرا کردند که ۳۶ نفر گروه مداخله و ۴۰ نفر گروه کنترل بودند. تعداد ۷ کودک ۵ تا ۸ ساله با تشخیص DCD در گروه مداخله جای گرفتند.
مداخله شامل یک برنامه‌ی ۱۰ هفته‌ای به صورت ۲ جلسه در هفته و هر جلسه ۳۰ دقیقه بود. تمرینات هر دو گروه بر اساس فعالیت‌های درکی حرکتی متمرکز بوده و شامل جنبه‌های مختلف حرکتی، ریتم، تعادل وبرتری طرفی بوده است. اصولاً سطوح تمرینات درکی حرکتی به ۴ دسته تقسیم می‌شوند؛ فعالیت‌های یک‌طرفه، فعالیت‌های دوطرفه، الگوهای ضربدری و حرکات ترکیبی با پیچیده. در این مداخلات موارد آگاهی مکانی آگاهی بدنی، هماهنگی چشم با دست، هماهنگی چشم با پا و جهت‌یابی با کودکان تمرین شد.
پس از اجرای مداخله این مطالعه نشان داد که مهارت‌های کلی حرکت و تعادل در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری دارد. لذا مداخله بر پایه‌ی فعالیت‌های درکی-حرکتی در این دسته از کودکان حائز اهمیت است.
ترجمه و نگارش: میثاق انصاری نیا
کارشناس ارشد کاردرمانی
