مشکلات آموزش کودکان اتیستیک
اهمیت ایجاد خودباوری در والدین و توانایی آنها برای کمک به کودکان خود را نباید دست کم گرفت، آنها علاوه بر یک برنامه ریزی منسجم به زمان ، حمایت و تشویق نیاز دارند. در شرایط آرمانی باید بین خانه و مدرسه ارتباط مستمر وجود داشته باشد.
یکی از مهم ترین مشخصات دانش آموزان اتیسمی کمبودهای اجتماعی است. این کودکان در سال های قبل از مدرسه حداقل تعامل با والدین خود را دارند، به دیگر کودکان علاقه ای نشان نمی دهند، تماس های چشمی نامعمول و حالات چهره محدودی را دارا هستند. احتمال دارد آنها فاقد حس همدلی به نظر آیند و مرتکب گفتار و کرداری شوند که از نظر اجتماعی نامناسب است. آنان افراد را مانند اشیاء تصور می کنند، از بازی با همسالان خود طفره می روند و به فعالیت های انفرادی می پردازند. این میل به تنها بودن همچنان که بزرگ می شوند در آنها ادامه می یابد.
از دیگر مشخصات بارز آنان این است که وارد گفت وگوی دوسویه نمی شوند. گفتارشان بیشتر تکراری و تک گویی است تا این که شکلی از یک ارتباط اجتماعی باشد. احتمال دارد درک آنها بشدت مختل شود و بارها و بارها صداها، کلمات یا عبارات خاصی را تکرار کنند.
توصیه هایی برای بهبود کودکان اتیستیک
برای بهبود رفتارهای اجتماعی دانش آموزان اتیسمی توصیه های زیر ارائه می شود:
- به آنان بیاموزید که چگونه با دیگران بازی کنند و بجوشند.
- به آنها کمک کنید تا هیجانات و عواطف خود را بشناسند و بر زبان آورند.
- این کودکان را تشویق به دوستی با همسالان خود بکنید.
- برای افزایش آگاهی اجتماعی آنان، از وسایل کمک آموزشی استفاده کنید.
- ـ همچنین برای افزایش مهارت های گفتاری آنان
- عبارات مناسبی را برای شروع گفت وگو به کودکان بیاموزید.
- برای آسان تر شدن گفت وگو، فنون نمایش و گفتار را به آنها بیاموزید.
- به آنها بیاموزید که چگونه برای تاکید بر کلمات اصلی از زیر و بم صدا، آهنگ کلام و تکیه بر کلمات استفاده کنند.
- آنها را تشویق کنید که در حضور دیگران بیشتر فکر کنند تا افکار خود را بیان کنند.
- از شرایط اضطراب زا که احتمال دارد مانع گفتار آنها شود، بکاهید.
مرجع: انجمن اتیسم ایران
