نشان دادن علاقه خود به كودك
از بدو تولد تا دو سالگي
با صدا و لحن ملايم، با كودك صحبت كنيم. ارتباط چهره به چهره هم مهم است، بايد با چهره گشاد و شاد، با كودك روبهرو شويم. او بهراحتي حالت عصبانيت و ناراحتي را از چهره ما درك ميكند و متأثر ميشود. همواره بچهها را در آغوش بگيريد، ببوسيد، نوازش كنيد و با آنها بخنديد.
سه تا پنج سالگي
اوقاتي را در شبانهروز، به كودك اختصاص بدهيد، همبازياش شويد. دوچرخهاش را در حضور او تعمير كنيد و در مواقع لازم برايش، هديه بخريد. بيان جملاتي مانند: «دوست دارم با تو باشم»، «دوستت دارم»، «تو برايم مهم هستي» و نيز در آغوش گرفتن و لمس دستهاي كودك و ارتباط چشمي با او مهم است.
شش تا هشت سالگي
براي كودك، وقت اختصاصي در نظر بگيريد. با او قدم بزنيد، به پارك برويد. به حرفهايش بادقت گوش كنيد، به سؤالاتش جواب بدهيد و به لطيفههايش بخنديد. در توپبازي و دوچرخهسواري، تا آنجا كه ممكن است با او همبازي شويد.
نه تا دوازده سالگي
در اين سنين، بيش از گذشته به او احترام بگذاريد، به حرفهايش گوش دهيد و خوب توجه كنيد. در اين سنين، كودك كمتر به آغوش گرفته شدن و بوسيدن، تمايل نشان ميدهد، ولي همچنان به يادآوري علاقه، نياز دارد. در اين سن، با هم غذا بخوريد، كتاب بخوانيد و به او بگوييد چقدر دوستش داريد. گاهي اوقات لازم است بدون حضور خواهر و برادرش با او صحبت كنيد يا قدم بزنيد؛ اين كار، اعتماد به نفس و استقلال كودك را تقويت ميكند. حتي
ده – پانزده دقيقه توجه ويژه شما به او فرصت مهم بودن، مركز توجه بودن و صحبت كردن را ميدهد.
احتیاج کودک به محبت از نظر علمی قابل انکار نیست و طفل از مورد محبت قرار گرفتن احساس خوشحالی و صمیمیت می کند و نیازهای روحی اش برآورده می شود. کودک و به طور کلی انسانها میل دارد از دیگران محبت ببینند و حتی در مواردی ممکن است برای جلب محبت دیگران به خود صدمه وارد آورند. همچنین او نیاز دارد احساس کند که مورد توجه و علاقه والدین و مورد تأیید و حمایت آنهاست. کودک تشنه محبت و توجه پدر و مادرش است و به دنبال و جستجوی مرکز محبت است و از این راه می کوشد خود را تسکین بخشد.
محروم کردن کودک از محبت والدین در دوره نوزادی تأثیر نامناسبی در رشد شخصیت بر جای می گذارد. کودک در سالهای اولیه زندگی رفتار والدین را بررسی می کند و از طریق کوشش و خطا فرا می گیرد که کدام رفتارش موجب جلب توجه والدین می شود. محبت نیاز اساسی و طبیعی کودک و هر انسان دیگر است و اساس رشد و سعادت او بدان بستگی دارد.
محبت برای کودک یک نیاز مهم است از آن بابت که رشد جسمی و روانی او در سایه آن شکل می گیرد. طفلی که محبت نبیند هرگز رشد نخواهد کرد. محبت در رشد قوه تکلم بچه ها و جنبه اجتماعی حیات آنان تأثیر فراوانی دارد. در بعضی موارد دیده شده بچه هایی که نسبت به والدین خود محبت دارند در زندگی شخصی بیشتر به اصول پایبند هستند. محبت به بچه ها باید بصورت احترام به آنها و رعایت استقلال و آزادی ایشان ابراز گردد.
