تکنولوژی و کودک

امروزه استفاده از تکنولوژی برای بسیاری از مردم ضرورت یافته است و کودکان معمولا اشتیاق بیشتری برای بازی با گوشی، تبلت یا سیستم عامل های بازی دارند. استفاده نامحدود و راهنمایی نشده از تکنولوژی می تواند مشکلی واقعی باشد. کودکان به مرز، مواد مناسب، راهنمایی در مورد آداب و رسوم استفاده از اینترنت و شیوه های هدایت آن ها و بالاتر از همه، به نظارت نیاز دارند.

۱– اهداف تان را برای استفاده از تکنولوژی در نظر بگیرید

بعنوان یک بزرگسال، شما مسئولیت دارید تا فرزندان تان را در مورد استفاده از تکنولوژی هدایت کنید. اما قبل از اینکه قوانین را تنظیم کنید، علت آن را در نظر بگیرید.

تعدیل زندگی واقعی و استفاده از تکنولوژی: استفاده نامحدود از صفحه نمایش برای کودکان مضر بوده و اعتیاد آور است. کودکان نیاز دارند تا در محیطی باشد که به آن ها کمک کند تمام طول روز را در مقابل صفحه نمایش نگذرانند.

موضوع مناسب: اینترنت تعداد بسیار زیادی موضوع شگفت انگیز برای مخاطبان جوان دارد. متاسفانه، پر از سایت، بازی و تصاویری است که کاملا نامناسب است.

جرایم اینترنتی: اینترنت می تواند از افرادی که نسبت به عملکردهای بد مانند ویروس ها، بازی های با خرید درون برنامه ای، دزدی هویت، کودک آزاری و امثال هم ناآگاه هستند، استفاده کند. کودکان اهداف بسیار آسانی هستند، چرا که آن ها اعتماد کرده و خیلی این مسائل را درک نمی کنند.

شبکه های اجتماعی: استفاده از شبکه های اجتماعی مزایای بسیار زیادی برای توانایی ارتباط برقرار کردن با دوستان و خانواده دارد. برای جوانان، اغلب راه اصلی برقراری ارتباط است و عدم دسترسی به آن می تواند از لحاظ اجتماعی مشکل ساز باشد. با این حال، استفاده از آن مشکلاتی مطرح می کند:

زورگیری مجازی: زورگیری به صورت آنلاین اتفاق می افتد و از آنجایی که در خفاء روی صفحه ی نمایش اتفاق می افتد، والدین می توانند کاملا ناآگاه باشند که کودکی مورد زورگیری یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.

پیامک جنسی و عکس های دیگر: کودکان و جوانان می توانند عکس گرفته و به راحتی آن ها را ارسال کنند. چیزی که ممکن است ندانند این است که هنگامی که عکسی ارسال شد، دیگر خارج از کنترل آن هاست. حتی با اسنپ چت (که در آن عکس به صورت موقت ارسال می شود)، کسی نمی تواند مطمئن باشد که گیرنده کسی است که چه مدنظر دارد.

۲– سن کودک تان را در نظر بگیرید

اختلاف شناختی زیادی بین یک پنج ساله و پانزده ساله وجود دارد. کودکانی که بیش از حد به آن ها اعتماد می شود، ممکن است در مورد آنچه به صورت آنلاین انجام می دهند، محدودیت هایی نیاز داشته باشند و در استفاده از برنامه های غیرآنلاین نیز محدود شوند.

برای مثال اگر کودک تان پنج سال سن دارد، بهتر است که تمام سایت های غیر از بازی و غیر از مطالب آموزشی را بلاک کنید و زمان استفاده از دستگاه را به روزی یک ساعت محدود کنید. با این حال، هنگامی که فرزندتان شانزده ساله می شود، این کار اغلب بسیار محدود دیده می شود.

سطح مسئولیت پذیری کلی فرزندتان: کودکان و نوجوانان از لحاظ مسئولیتی نسبت به کاری که می توانند انجام دهند، بسیار فرق می کنند. قوانین تان برای تکنولوژی را بر اساس میزان مسئولیتی که فرزندتان به طور مداوم نشان می دهد، ایجاد کنید. (با این حال، درک کنید که مسئولیت پذیری کاملا همانند قضاوت نیست. کودکی می تواند بسیار مسئولیت پذیر باشد، اما هنوز به طور کامل نتواند برای اینترنت به همان شیوه ای که کودکی با سن بیشتر انجام می دهد، راجب آن گفتگو کند.)

مناسب بودن بازی ها، برنامه ها و امثال این ها را مدنظر بگیرید. حتی اگر فرزند ۷ ساله تان آنقدری بزرگ است که یک بازی تیراندازی اول شخص بازی کند، این به آن معنا نیست که برای او مناسب است.

۳– اینکه فرزندتان چقدر قابل اعتماد است را در نظر بگیرید

یک کودک چهارده ساله ممکن است بسیار مسئولیت پذیر باشد در حالی که کودکی دیگر اینطور نیست. راهنمایی های یک کودک ممکن است برای کودکی دیگر مناسب نباشد. شما به عنوان والدین معمولا بهترین قضاوت کننده هستید.

این امر می تواند مسئله ی پیچیده ای باشد، مخصوصا در خانه ای که چند کودک همسن و سال هم وجود داشته باشد. این را نیز به خاطر داشته باشید که کودکان معمولا وسیله عضو دیگری از خانواده را به اشتراک گذاشته یا دزدکی استفاده می کنند.

حتی کودکان مسئولیت پذیر نیز می توانند به صورت آنلاین به مشکل بر بخورند و ندانند که چرا یا چگونه.(مانند ارسال عکس، چت و دانلود بازی). حتی مسئولیت پذیرترین کودک یا نوجوان نیز باید نظارت شود.

۴– لیستی از کارهایی که فرزندتان نباید آن ها را انجام دهد، بنویسید

تکنولوژی نباید لیست بزرگی از “نباید ها” باشد، اما باید برخی قوانین اساسی برای فرزندتان تعیین کنید که ایده کلی نسبت به کارهایی که به صورت آنلاین باید و نباید انجام دهند، داشته باشند. مطئمن شوید که این لیست قوانین مناسب سن است (“بدون چک کردن والدین حق دسترسی به وب سایتی را ندارید” ممکن است برای کودکی که تازه وارد مدرسه ابتدایی شده است مناسب باشد اما برای دبیرستانی مسخره است) و باید عواقبی برای نقض این قوانین وجود داشته باشد. لیست نمونه برای یک نوجوان چیزی شبیه این است:

بدون اجازه نرم افزار یا برنامه ای دانلود نکرده یا از پرداخت های درون برنامه ای چیزی نخرید. اینکار ممکن است برنامه های رایگان را نیز شامل شود. والدین باید بدانند که چه برنامه هایی دارید.

بدون اطلاع والدین برنامه ای روی کامپیوتر نصب نکنید. (توجه داشته باشید که گاهی اوقات ممکن است به طور تصادفی توسط سایت خاصی بدون اینکه کودکی که بازی دانلود کرده متوجه شده باشد، اتفاق بیافتد)

در برنامه هایی که والدین نصب کرده اند فضولی نکنید (برای مثال نرم افزار آنتی ویروس، کنترل والدین)

به سایت هایی که شناخته شده و مورد اعتماد نیستند، دسترسی نداشته باشید. والدین تصمیم می گیرند که چه سایتی شناخته شده و قابل اعتماد است.

به افرادی که فقط به صورت آنلاین با آن ها آشنا شده اید، پیامک نزده یا ایمیل ندهید. (برای کودکان جوان تر این قانون ممکن است فقط با خانواده انجام شود)

از اینترنت برای اخاذی یا آزار و اذیت دیگران استفاده نکنید، چه آن ها را شخصا می شناسید چه نمی شناسید.

والدین حق این را دارند که در هر زمانی، به هر دلیل به تکنولوژی دسترسی داشته باشند. این به دلیل نظارت بر دسترسی، استفاده و غیره است. نهایتا والدین مسئول کاری که فرزندشان انجام می دهد هستند و برای استفاده و دستگاه هزینه می کنند، بنابراین قانون همین است. این به آن معنا نیست که والدین باید در مورد این موضوع ظالم باشند، اما باید مشخص شود که دستگاه تحت نظارت است.

همانطور که در بالا ذکر شد، سعی کنید که این قوانین را در رفتار گذشته اعمال کنید.

۵–  با فرزندتان صحبت کنید

قبل از اینکه این قوانین را تعیین کرده و شروع به اجرای آن ها کنید، فرزندتان را از این تصمیم مطلع سازید. قوانین اساسی را بیان کنید. توضیح دهید که کدام یک از قوانین غیر قابل مذاکره هستند (برای مثال، در کنترل والدین دخالت نکرده یا از رسانه های اجتماعی برای رفتارهای بد استفاده نکنید)، و کدام یک از قوانین قابل توافق هستند، و اجازه دهید تا فرزندتان آن ها را انجام دهد. برای گوش دادن و به توافق رسیدن تمایل داشته باشید، اما نگذارید تا فرزندتان بازی را در دست بگیرد. شما یک ولی هستید، نه کسی که ایده ای داشته باشد و فرزندتان به آن ها عمل نکند.

در مورد ایجاد استثناء ها در تکنولوژی ها هوشمند باشید. همیشه بهتر است محکم باشید، اما با توجه به شرایط ممکن است برای استفاده از اینترنت، نیاز به انعطاف پذیری داشته باشید. برخی از استثنا هاء که می توانید لحاظ کنید:

مشق (یا مانند آن) جزو “زمان صفحه نمایش” قرار نمی گیرد. اگر فرزندتان یک ساعت زمان نیاز دارد تا بر روی پروژه تحقیقاتی کار کند، عاقلانه نیست که آن را جزو زمان بازی اش لحاظ کنید. این کار احتمالا به یک پروژه تحقیقاتی ضعیف و هول هولکی نتیجه می شود!

ممکن است بخواهید استفاده از برنامه اسکایپ برای دوستان و خانواده را جزو زمان صفحه نمایش (زمانی که می توانند پشت سیستم بگذرانند) به حساب نیاورده یا به طور کامل به حساب نیاورید.

اگر چه اینترنت نباید به طور معمول به عنوان یک پرستار کودک استفاده شود، اما گاهی اوقات در شرایط خاص، والدینی ممکن است اجازه ی کمی زمان بیشتر را بدهند. با استفاده به ندرت، اینکار ممکن است والدینی که در مضیقه قرار گرفته اند را یاری دهد.

همیشه دلایل پشت قوانین تان را توضیح دهید، از جمله عواقب ناشی از تخلف. اینکار شرایط را برای فرزندتان روشن تر کرده و باعث می شود که به نظر نرسد دارید قوانین خودسرانه ای اعمال می کنید. با این حال، این به آن معنا نیست که فرزندتان همه قوانین را به طور کامل درک خواهد کرد. همچنین تضمین نمی کند که فرزندتان به طور کامل با آن ها توافق کند.