بررسی های اولیه اوتیسم
شناسایی کودکان مبتلا به اوتیسم در همان سالهای اول تولد بسیار مهم است و در صورت عدم تشخیص این بیماری والدین سالهای اولیه و حیاتی برای آموزش کودک را از دست داده اند.
برای این منظور متون راهنمایی برای اسکن رفتار کودکان از ۹ ماهگی تدوین شده است. پس از آن این اسکن ها در سنین ۱۸ ماهگی، ۳۴ ماهگی و … نیز باید انجام شود. زمانی که یکی از علائم هشدار را در رفتار کودک مشاهده شود و یا سابقه ابتلا به این بیماری در خانواده وجود داشته باشد، باید حتما برای بررسی های بیشتر به پزشک مراجعه کرد.
تشخیص اختلالات گفتاری
همان طور که گفته شد کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دیر شروع به حرف زدن می کنند و یا اختلالات گفتاری دارند. در معاینات مکرر پزشکان میزان واکنش کودک را به محرک های اطراف و … می سنجند. البته باید تست شنوایی سنجی هم انجام شود، چون ممکن است اختلالات گفتاری و عدم واکنش کودک به محرک ها و یا صدای مادر، به دلیل اختلال شنوایی باشد. مکالمات و تعاملات گفتاری عمدتا برای مبتلایان به اوتیسم دشوار است و یا ممکن است مانند یک ربات شمرده شمرده حرف بزنند. برای بهبود اختلالات گفتاری باید کودک تحت نظر یک گفتار درمان باشد.
تشخیص ضعف مهارت های اجتماعی
ارتباط با سایر افراد یکی از مشکلات اساسی مبتلایان به اوتیسم است. همان طور که گفته شد آنها ممکن است از تماس چشمی حتی با والدینشان خودداری کنند. همچنین ممکن است روی یک موضوع یا شیئ خاص تمرکز کنند در حالی که به سایر محرک های اطرافشان بی تفاوت هستند. مبتلایان به اوتیسم در ارتباط با دیگران از زبان بدن یا تغییر حالات چهره هم استفاده نمی کنند. بنابراین شناخت زودهنگام این بیماری در کودکان، آگاهی و آموزش والدین و استفاده از روش های صحیح درمانی، می تواند به بهبود علایم آن کمک کند و زمینه یک زندگی عادی در جامعه را برای این افراد فراهم آورد.
