نقش صحبت کردن در رشد زبانی کودک
آموزگاران و مسئولان آموزشی اعلام کرده اند که کودکان از خانواده هایی با موقعیت اجتماعی و اقتصادی پایین تر حدودا دو سال از استاندارد زبانی لازم برای ورود به دبستان عقب هستند. این امر به این معناست که این کودکان برای انجام تکالیف مدرسه و قرار گرفتن در یک رقابت برابر با همکلاسی هایشان باید تلاش بیشتری کنند.
از چند سال پیش، دکتر آنا فرنالد استاد روانشناسی دانشگاه استنفود، طی آزمایش هایی ثابت کرد که شکاف زبانی میان کودکان در سنین ابتدایی تولد ایجاد می شود. نتایج این آزمایشات نشان داد که تفاوت های بارزی میان کودکان با طبقه اجتماعی و اقتصادی مختلف در دایره واژگان و استفاده صحیح از این واژگان آنهم در سن ۱۸ ماهگی مشهود است (لازم به ذکر است که این تحقیق روی نوزادان انگلیسی زبان انجام شده است).
در سن ۲۴ ماهگی، مشخص شد که یک شکاف شش ماهه میان این دو دسته کودک از لحاظ مهارت های پردازش زبانی وجود دارد.
دکتر فرنالد، در طول آزمایش توانست دلیل احتمالی این شکاف را هم پیدا کند. گروه تحقیق با استفاده از یک تکنولوژی پیشرفته، تمام مکالمات میان والدین و کودک از طبقه پایین تر را در محیط خانه ضبط کردند. این گروه دریافتند که ارتباط قابل توجهی میان میزان مکالمه مستقیم با کودک و رشد مهارت های زبانی او وجود دارد. نوزادانی که بیشتر در معرض مکالمه مستقیم قرار می گیرند، مهارت های زبانی پیشرفته تر و دایره واژگان گسترده تری خواهند داشت.
این آزمایشات همچنان ادامه دارد و گروه تلاش می کند که با تعریف برنامه هایی برای والدین طبقه های محروم، عقب ماندگی مهارت های زبانی کودکانشان را جبران کند. این برنامه که ” با من صحبت کن!” نام گرفته است، به این مادران میاموزد که چگونه مهارت های زبانی و دایره واژگان کودکانشان را گسترده تر کنند.
نتایج اولیه این برنامه که روی ۲۴ خانواده انجام شده است، نشان می دهد که شکاف میان کودکانی که مادرانشان در این برنامه حضور داشته اند و کودکان طبقه های اجتماعی بالاتر، بسیار کمتر شده است.
در پایان این نکته را از زبان دکتر آنا فرنالد یادآور می شویم که همه والدین باید از اهمیت بالای صحبت کردن با فرزندانشان در دوره نوزادی آگاه باشند، و بدانند که این فعالیت بدون زحمت و در عین حال لذت بخش تاثیر زیادی در زندگی و آینده فرزندانشان دارد.
