نشخوار ذهنی کودکان
نشخوار ذهنی کودکان یکی دیگر از راهبردهای تنظیم هیجان است که منطقی نیست. افرادی که نشخوار ذهنی دارند، مکررا و گهگاهی همیشه درباره‌ی مشکلات فکر می‌کنند. نشخوار ذهنی یک تمرکز منفعلانه و شدید بر این مورد است که فرد چه فکری می‌کند و چه چیزی باعث آن فکر می‌شود و همچنین در ادامه چه چیزی اتفاق می‌افتد به عبارت دیگر نشخوار دهنی به این امر اشاره دارد که کودک یه جریان را به شکل بسیار افراطی در ذهن خود دنبال می نماید و پیوسته به جنبه های خاص او فکر می کند و جنبه های منفی آن را برای خود بزرگ می نماید. افرادی که نشخوار ذهنی دارند، به احتمال زیاد از همسالان دوری می‌کنند یا از طرف همسالان رانده می‌شوند. نشخوار ذهنی مانع توجه، و حل مشکل می‌شود. همچنین علایم افسردگی را تداوم می‌بخشد به افزایش موقت هیجانات منفی می‌شود، و رابطه منفی با بخشودگی دارد و این امر بر سلامت جسمانی و روانی فرد تاثیر بسیار بدب دارد. افزایش موقت نشخوار ذهنی، با افزایش موقت عصبانیت رابطه دارد، و فرد هنگام نشخوار ذهنی درباره‌ی مسایل خاص عصبانی می‌شود. نشخوار ذهنی و احساس عصبانیت می‌تواند منجر به افکار کینه‌جویانه یا باعث تحریک کینه‌جویی شودکه می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که چرا بعضی از کودکان زورگو، پرخاشگری نشان می‌دهند.
نشخوار ذهنی با بی‌قراری، اضطراب، و مشکلات رفتاری ارتباط دارد. دانش‌آموزانی که شدیداً نشخوار ذهنی دارند، هنگام تلاش برای انجام تکالیفشان، مشکلاتی در تمرکز و تجربه‌ی افکار ناخوشایند دارند، و نشخوار ذهنی باعث کند شدن سرعت آنها در انجام تکالیف تحصیلی همانند خواندن و پاسخ به سوالات می‌شود. درک مطلب در این افراد کاهش می‌یابد، و کارهای پر از جزئیات همانند اصلاح غلط‌ها برای آنها مشکل می‌شود خلق، تفکر و حل مشکل، منفی و مشکل می‌شوند
نشخوار ذهنی برای کاهش خُلق و هیجانات منفی مفید نیست علاوه بر این، وقتی که برای کاهش خشم مورد استفاده قرار گیرد، کاملا بی‌فایده است، چون به جای کاهش خشم، باعث افزایش خشم و پرخاشگری می‌شود. انجام ندادن هیچ کاری بهتر از تخلیه‌ی خشم است متخصصین دریافتند که نه تنها احساسات خشم پیش بینی کننده پرخاشگری است، بلکه افکار خشم عود کننده، پیش بینی کننده‌ی رفتار پرخاشگرانه است، حتی وقتی که کودک در آغاز بر طبق آنها عمل نکند.
نشخوار ذهنی باعث تشدید پرخاشگری می‌شود، چون باعث باعث ادامه یافتن خلق پرخاشگرانه می‌شود. اگر بعدا یک حادثه‌ی آزار دهنده‌ی خفیف رخ دهد، به صورت بسیار اغراق آمیزی تجربه می‌شود، کودکی که خشمگین می‌شود و با تمرکز بر خُلق بد، به تفکر درباره‌ی خشم ادامه می‌دهد، متعاقبا به صورت پرخاشگرانه‌ای به یک حادثه‌ی خفیف واکنش نشان می‌دهد، در حالی که در حالت معمول این حادثه هیچ واکنش پرخاشگرانه‌ای را تحریک نمی‌کند.
مشاهده شده است که نشخوار ذهنی در نوجوانی افزایش پیدا می‌کند. همانند رابطه‌ی بین غمگینی، نشخوار ذهنی درباره‌ی غمگینی، و افسردگی، بین خشم، نشخوار ذهنی درباره‌ی خشم، و رفتارهای پرخاشگرانه نیز رابطه وجود دارد. نشخوار ذهنی درباره‌ی خشم و نشخوار ذهنی درباره‌ی غمگینی، متفاوت از هم هستند، چون آن ها با مشکلات هیجانی متفاوت رابطه دارند.
نکاتی برای والدین
والدین باید تلاش نمایند تا به فرزند خود بیاموزند تا تلاش کند تحریف های فکری خود را بشناسد. اصولا نشخوار دهنی از پنج شش سالگی آغاز می گردد و در سنین دبستان افزایش می یابد. والدین باید تلاش نمایند در ابتدا به نشخوار ذهنی کودک پی ببرند و علت تحریفی که باعث این جریان شده است را در مقابل کودک بی اعتبار نمایند. والدین می توانند با توجه به سرنخ های کلامی که کودک به آنها می دهد به نشخوار دهنی کودک پی ببرند و یا می توانند با جملاتی مستقیما این موضوع را از کودکان خود جویا شوند به عنوان مثال چه فکری تو را این قدر مشغول کرده است و …
والدین باید به فرزندان خود که در سنین دبستان هستند بیاموزند در صورتی که افکار منفی آنها را اذیت می کند می توانند آنها را بر روی کاغذ بیاورند و کمی روی هر مورد فکر نمایند و تلاش نماید دلایلی را بر علیه این افکار بیاورد
والدین باید به کودک خود بیاموزند که در صورت هجوم افکار نا خوشایند به عنوان مثال کسی مرا دوست ندارد یا همیشه دوستم حق نرا می خورد سعی نماید افکار مزاحم را مورد تمسخر قرار دهد.
والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که در صورت اشتباه در یک تکلیف و عملکرد نا مناسب نیازی نیست این جریان را خیلی بزرگ نمایند کودکان باید قادر باشند در صورت اشتباه خود را ببخشند. البته مودکان باید عواقب رفتار خود را بپذیرند و نتایج آن راببیند زیزا در غیر این صورت مسئولیت پذیری کودکان رشد چندانی نخواهد داشت.
