اطلاعیه
جلسۀ ژورنال کلاب سایت جسمی مرکز کاردرمانی رشد
موضوع: مروری بر عوامل موثر بر کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی
ارائه دهنده: منصور نوری(دانشجوی کارشناسی ارشد کاردرمانی)
زمان: ۲۷بهمن ماه ساعت ۱۰ صبح، مکان: مرکز کاردرمانی رشد
شرکت برای همکاران سایت جسمی الزامی و برای علاقمندان آزاد است.
خلاصه مطالب این ژورنال کلاب به شرح زیر می باشد:
- هدف بررسی
- تعریف فلج مغزی
- تعریف کیفیت زندگی
- اهمیت سنجش کیفیت زندگی در کودکان فلج مغزی
- ابزارهای رایج سنجش کیفیت زندگی
- عوامل موثر بر کیفیت زندگی
- نتیجه گیری
مروری بر عوامل موثر بر کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی
مقدمه
فلج مغزی از آسیب های نورولوژیکی شایع و از گروه بیماری های دائمی رشد است که باعث ایجاد اختلال در پوسچر و حرکت میشود که در نهایت سبب بروزمحدودیت در فرد مبتلا میگردد. از آنجائیکه فرد مبتلا به فلج مغزی در رابطه با اهداف و انتظاراتش با محدودیت مواجه است،کیفیت زندگیش نیز تحت تاثیر قرار میگیرد.کیفیت زندگی عبارت است از تصویر فرد از موقعیت خودش در ارتباط با اهداف،انتظارات،معیارها و دغدغه هایش در بافت فرهنگی و نظام ارزش گذاری که در آن زندگی میکند. سنجش کیفیت زندگی و عوامل موثر بر آن می تواند به منظور استدلال بالینی در جهت طرح ریزی برنامه درمانی کوتاه مدت و بلند مدت کاردرمانی موثر باشد.
هدف
هدف از این تحقیق بررسی مستندات مرتبط با وضعیت کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی و تعیین عوامل موثر بر آن می باشد.
یافته ها
با توجه به نتایج حاصل از تحقیقات مختلفی که در زمینه کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی انجام شده، چنین به نظر می رسد که عواملی نظیر مشکلات فیزیکی، درد، شدت مشکلات شناختی، عملکرد، وضعیت اجتماعی، استقلال، دسترسی به خدمات بهداشتی و وضعیت خانواده بیشترین تاثیر را بر کیفیت زندگی کودکان داشته اند.
نتیجه گیری
با توجه به عوامل مذکور در بخش یافته ها چنین به نظر می رسد که کیفیت زندگی تحت تاثیرعوامل مختلفی می باشد و تنها وابسته به یک یا چند عامل خاص و مشخص شده نیست.توجه به مسائلی که با فلج مغزی بودن کودک ارتباط غیر مستقیم دارد از جمله وضعیت خانواده و دسترسی به خدمات می تواند در جهت ارتقای کیفیت زندگی موثر باشد.استرس والدین و سبک فرزند پروری والدین از جمله مهمترین عوامل تاثیر گذار بر کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی می باشد.والدین به عنوان کسانی که اولین و بیشترین ارتباط را با کودک دارند باید از لحاظ کاهش استرس و آموزش در اولویت های درمانی قرار گیرند.
