سیگنال های EEG اوتیسم را در اوایل ۳ ماهگی با دقت پیش بینی می کنند.محققان گزارش می دهند که با ارائه ی داده های EEG به یک الگوریتم کامپیوتری جدید می توان اطمینان حاصل نمود که اوتیسم اطفال با دقت % ۹۵ قابل تشخیص است. تشخیص اوتیسم به خصوص در اوایل زندگی چالش انگیز است.یک مطالعه ی جدید در مجله ی Scientific Reports منتشر شده که نشان می دهد که EEG های ارزان قیمت، که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کنند، اختلال طیف اوتیسم (ASD) را در نوزادان، و حتی در سنین ۳ ماهگی به دقت پیش بینی یا رد می کنند.
چارلز نلسون، PhD، مدیر آزمایشگاههای علوم اعصاب شناختی در بیمارستان کودکان بوستون می گوید: ” EEGها برای استفاده در معاینات پیش از زایمان کم هزینه، غیر تهاجمی و نسبتا آسان هستند. مورد اطمینان بودن آنها در پیش بینی اینکه آیا یک کودک مستعد ابتلا به اوتیسم خواهد بود یا نه، امکان مداخلات زودهنگام را، قبل از اینکه نشانگان رفتاری روشن پدیدار شوند، فراهم می کند. این امر می تواند به نتایج بهتری منجر شود و شاید حتی برخی از رفتارهای مرتبط با ASD را نیز از بین ببرد.”
این مطالعه داده های حاصل از پروژه ی دو قلوها‌ی همسان را تجزیه و تحلیل کرد، یک همکاری بین بیمارستان کودکان بوستون و دانشگاه بوستون (اکنون ” Infant Screening Project” ” نامیده می شود) که به دنبال مداخلات زودهنگام و شناسایی نوزادانی است که در معرض خطرتوسعه ی ASD و مشکلات زبان و ارتباطات هستند.ویلیام بوسل، PhD، استاد دانشکده ی پزشکی و روانشناسی بالینی در دانشگاه سان فرانسیسکو، همچنین وابسته به برنامه ی اطلاعاتی رایانه محاسباتی (CHIP) در بیمارستان کودکان بوستون، نزدیک به یک دهه بر روی الگوریتم ها برای تفسیر سیگنال های EEG خطوط آشنای مارپیچی شکل تولید شده توسط فعالیت الکتریکی در مغز کار کرده است.
تحقیقات بوسل نشان می دهدکه حتی EEG که طبیعی به نظر می رسد، حاوی داده های “عمیقی” است که عملکرد مغز، الگوهای ارتباطات و ساختار را نشان می دهند و تنها از طریق الگوریتم های کامپیوتری قابل مشاهده هستند.
طرح غربالگری نوزادان(project Infant Screening)
داده های EEG را از ۹۹ نوزاد که در معرض خطر بالای ابتلا به ASD (داشتن یک برادر با خواهر بزرگتر با تشخیص) قرار داشتند و ۸۹ مورد با خطر پایین تر (بدون یک خواهر و برادر آسیب دیده) ارائه داد. داده های EEG با قرار دادن شبکه هایی متشکل از ۱۲۸ سنسور بر روی اسکالپ های نوزادان ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۸، ۲۴ و ۳۶ ماهه استخراج شدند، در حالی که نوزادان در آغوش مادرشان نشسته بودند یک آزمایشگر حباب ها را می ترکاند تا توجه آنان را منحرف کند.
همچنین تمام نوزادان از طریق مشاهده ی فرانمای دقیق تشخیص اوتیسم (ADOS)، یک ابزار تشخیصی بالینی موثق، تحت ارزیابی گستردهی رفتاری قرار گرفتند.
الگوریتم های محاسباتی بوسل، شش مولفه ی مختلف فرکانس های EEG (گامای بالا، گاما، بتا، آلفا، تتا، دلتا) را با استفاده از مقیاس های مختلفی از پیچیدگی سیگنال تجزیه و تحلیل کردند. بوسل می گوید: “این اقدامات می تواند تفاوت ها را در نحوه ی شکل گیری مغز و نحوهی پردازش و ادغام اطلاعات نشان دهد.
این الگوریتم های تشخیص بالینی ASD را با ویژگی و حساسیت بالا، و ارزش مثبت، پیش بینی کردند که در برخی از سنین از ۹۵ درصد تجاوز می کرد. بوسل می گوید: “نتایج خیره کننده بود. دقت پیش بینی ما در نوزادان ۹ ماهه نزدیک به ۱۰۰ درصد بود. ما همچنین قادر به پیش بینی
شدت ASD شدیم، که توسط میزان شدت کالیبراسیون ADOS با قابلیت اطمینان بسیار بالا، و در سن ۹ ماهگی، نشان داده شد.” بوسل معتقد است که تفاوت های اولیه در پیچیدگی سیگنال، بر اساس جنبه های مختلف فعالیت مغز، متناسب با این دیدگاه است که اوتیسم اختلالی است که در طول رشد اولیه ی مغز شروع می شود، اما می تواند مسیرهای مختلفی را در پی بگیرد.
به عبارت دیگر، استعداد زودهنگام ابتلاء به اوتیسم ممکن است در طول راه تحت تاثیر عوامل دیگری قرار بگیرد. نلسون می گوید: “ما معتقدیم که نوزادانی که دارای خواهر برادر بزرگتر با اوتیسم هستند، ممکن است حامل مسئولیت ژنتیکی برای ایجاد اوتیسم باشند. این افزایش خطر، شاید با یک عامل ژنتیکی یا محیطی متقابلا بر روی هم تاثیر بگذارند و بعضی از نوزادان را به اوتیسم مبتلا کنند، اگرچه در همه ی موارد اینگونه نیست، از آنجایی که ما می دانیم که چهار کودک از هر ۵ کودک “خواهر برادر” اوتیسم را توسعه نمی دهند.”
نویسنده : میثاق انصاری نیا، کارشناس ارشد ;کاردرمانی،دفتر کاردرمانی رشد
برگرفته از سایت: