نشانه های بی توجهی به کودک
توجه به کودک همواره امری لازم و حیاتی برای رشد و پرورش فرزندان سالم بوده. در این مسیر باید اعتدال را رعایت کنید زیرا توجه بیش از حد به کودک یا بی توجهی به کودک می تواند آثار مخرب و زیان باری در آینده برای شما و فرزندانتان داشته باشد.
موارد زیر می تواند از مصادیق کم توجهی به کودک می باشد.
زیاد بیمار شدن کودکان
فرزند شما می داند که والدینش برای آنها سخت تلاش می کنند و شما نیز می توانید بهترین مراقبت را به آنها بدهید. اما اگر می بینید که آنها کمی بیشتر از حد طبیعی بیمار می شوند، کمی از کارتان کم کرده و به آنها کمی بیشتر توجه، محبت و عشق بدهید. همه ما از زمان به زمانی دیگر مشغول به کار می شویم و بیماری فرزندمان می تواند یک یادآوری و هشدار مهم برای کم کردن مقدار آن باشد تا برخی مواقع نیز آنها را در آغوش بگیریم. تعطیلات فرصت خوبی است تا از این موارد مهم چشم پوشی نکنید.
بدخلق، تحریک پذیر و تهاجمی شدن کودک
تلاش برای کشف میزان دقیقی که هر فرد نیاز به محبت و توجه دارد تا از حیطه رفتار عقلانی و نرمال خارج نشود، موضوعی است که مدتها مد نظر بوده و هنوز در دست تحقیق است. اگر رفتار کودک شما فقط هر از چند گاهی اینگونه است، ممکن است فقط مشکلات جسمی مانند درد شکمی داشته باشد. اما در صورت تداوم بیشتر، آنها ممکن است بخواهند به شما بگویند که کمی بیشتر به شما، زمان و توجهتان نیاز دارند. این البته هنوز در حد یک نظریه است.
از آنجا که نوزادان نمی توانند صحبت کنند، تنها راه شکایت آنها از شما در مورد کمبود توجهتان به او این است که گریه کنند. این مورد از جلب توجه کردن کودک در این مرحله معمولاً یک معما برای پدر و مادر ایجاد می کند که مشکل واقعاً جسمی است و یا بیشتر اقدامی برای جلب توجه است. اطمینان حاصل کنید که شما و همسرتان یک حامی عاطفی قوی برای فرزندتان باشید.
بی اشتهایی کودک
اگر کودکتان اشتهای کافی برای غذا خوردن نداشته باشد، قطعاً شما هم رغبت زیادی برای خوردن نخواهید داشت. کودکان ممکن است در زمان هایی که ناراحتی روحی دارند، بی اشتها باشند. غذا خوردن کنار هم و روی یک نظم و برنامه مشخص ممکن است به کنترل این امر کمک کند. همچنین اگر آنها بتوانند بر روی همراهی همیشگی شما موقع غذا خوردن حساب کنند، ممکن است اضطراب آنها کاهش پیدا کند، زیرا بعضی کودکان ممکن است اشتهای خود را به دلیل چیزی مانند اضطراب جدایی از دست بدهند.
در این مورد بهترین کاری را که می توانید انجام دهید، اما خودتان را مواخذه نکنید و سعی کنید با آن کنار بیایید. مجدداً تکرار می کنیم که همه ما دوست داریم زمان بیشتری را با فرزند خود بگذرانیم، اما به هر حال کمبود چنین چیزی در جهان پرمشغله امروز اجتناب ناپذیر است. به عنوان یک خانواده سعی کنید از همه چیز لذت ببرید، اینگونه لحظات لذت بخش در زندگی کودک، هضم ناخوشایندیها را برای او ساده تر خواهد نمود.
کمبود خواب کودک
فرزند شما ممکن است تشخیص دهد که اواسط شب، یکی از بهترین زمانهایی است که آنها می توانند توجه شما را به خود جلب کنند. مواجهه با این مورد به خصوص، کمی دشوار است. خواب برای همه مهم است و بنابراین مهم است که سعی کنید با این مشکل در روز بعد با آرامش برخورد کنید، زیرا قطعاً بهترین فرآیندهای تفکر ذهنی شما برای برخورد با فرزندتان در نصفه شب رقم نخواهد خورد.
لذا استراحت کنید و بدانید که اگر کودک شما بهترین توجهات شما را داشته باشد، شبها با آرامش خواهد خوابید. این مورد همچنین از این جهت بسیار مهم است که بعد از چند شب بیخوابی، انجام روتین برنامه های روزمره تان بسیار مشکل خواهد بود. شما باید یک بازنگری کلی نسبت به رفتار خود داشته باشید تا دریابید کودک به چه چیزی نیاز دارد.
وجود علائم افسردگی در کودک
البته قضاوت در این باب بسیار دشوار است. این مورد احتمالاً برای یک کودک کمی بزرگتر اتفاق می افتد. به احتمال زیاد، افسردگی با نگاه کردن به یکی از نشانه ها و موارد ذکر شده بالا به انضمام یک مورد دیگر پیدا می شود و آن هم انزواست. در این حالت به نظر می رسد که کودک کمتر درباره آنچه که خانواده انجام می دهد یا جایی که می رود توجه نشان می دهد و برعکس به نظر نمی رسد که آنها بخواهند وقت خود با خانواده به صرف کنند و ترجیح می دهند وقت خود را تنها و دور از پویایی خانواده ها بگذرانند.
اگر چنین اتفاقی می افتد، در وهله اول نگران نباشید و سپس با یک متخصص مشورت کنید. علاوه بر این، به خلق و خوی خود نیز توجه کنید. اگر شروع به سرکوب رفتار خود نموده و احساس گناه کنید، ممکن است بخواهید زمان بیشتری را با فرزندتان صرف کنید که اینگونه ممکن است خودتان نیز مبتلا به سوءرفتار شوید. افسردگی می تواند بیانیه ای برای ابراز احساسات درونی کودک باشد.
لذا سعی کنید بهترین تلاش خود را برای سنجش خانواده و اعمال تغییرات رفتاری و تخصیص زمان لازم برای آنها، انجام دهید. در این زمینه باید توجه داشت که هر خانواده منحصر به فرد است، بنابراین زمان تخصیصی لازم نیز به طور قابل توجهی می تواند متفاوت باشد.
