یکی از موضوعاتی که باعث نگرانی دانشمندان در دهه اخیر شده است ،اختلالات متعددی است که در دوران رشد کودکان اتفاق می افتند و باعث تشکیل یک سلسله مشکلات برای کودکان می شوند.از جمله شایع ترین این اختلالات که به نظر ساده می آیند ،اختلالات ارتباطی،اختلالات خواب،اختلالات رفتاری و هیجانی می باشند.البته هر کدام از نقص های نام برده شده زیر مجمو عه هایی دارند که قابل بحث می باشند.روشن بودن تلویزیون چه آنکه کودکان به آن نگاه می کنند و چه نگاه نمیکنند،دارای خطرات زیان باری است.
در مقاله ای که در سایت کریسشین ساینس مانیتور ،منشر شده است ،آمده است که تلویزیون پس زمینه –آن گونه ای که کودکان تلویزیون را تماشا نکرده اما به خاطر روشن بودنش آن را تجربه می کنند –با مشکل هایی در زمینه بازی کردن، روابط والدین-فرزند، و عملکردهای شناختی پیوند داده شده است. مطالعه تازه ای در مجله علمی “پیدیاتریکز” [پزشکی کودکان] چنین القا می کند که کودکان [آمریکایی] در معرض روزانه بیش از چهار ساعت تلویزیون پس زمینه قرار دارند.
البته در مقالات متعدد دیگری نیز به ارتباط اختلالات خواب با تماشای مداوم تلویزیون اشاره شده است.
اما آیا هیچگاه فکر کرده اید چه رخ می دهد هنگامی که کوچولوی شما دارد تلویزیون تماشا نمی کند اما تلویزیون همچنان روشن است؟
پژوهشگران در مقاله ای که در شماره آنلاین مجله علمی پدیاتریکز منتشر ساختند می نویسند: مطالعات اخیر میان قرار گرفتن در معرض این گونه تلویزیون پس زمینه و همه چیز از توان تمرکز پایدار پایین تر در زمان بازی گرفته تا کیفیت نازل تر تعامل والدین-فرزند، تا کاهش عملکرد در کارهای شناختی ارتباط یافته اند.
آن گونه که مشخص شده است میزان زیادی از تلویزیون پس زمینه در خانه های کودکان نوسال وجود دارد.
متیو لاپیر، جسیکا تیلر، و دبورا لاینبارگر، نویسندگان مطالعه، می نویسند: “میزان در معرض بودن برای یک کودک متوسط بهت آور است.”
بر پایه این مطالعه، بطور میانگین یک کودک آمریکایی در یک روز عادی در معرض ۲/۲۳۲ دقیقه تلویزیون پس زمینه قرار داشت –که کمی بیشتر از چهار ساعت است. برای برخی آمارهای جمعیتی این عدد حتی بالاتر رفت: کودکان از فقیرترین خانواده ها در یک روز عادی در معرض بیش از شش ساعت تلویزیون پس زمینه بودند، کودکان افریقایی-امریکایی [سیاهپوست] (با ۵/۵ ساعت) در مقایسه با کودکان سفید پوست در معرض میزان بالاتری قرار داشتند، و کودکانی که در خانواده های تک-ولی زندگی می کنند (کمی بالای ۵ ساعت) در مقایسه با کودکان چند والدینی (۵/۳ ساعت) در معرض تلویزیون پس زمینه بیشتری بودند.
منابع:
www.csmonitor.com1.
۲٫Buckingham, D.Moving Images: Understanding Children’s Emotional Responses to Television. Manchester University Press, Manchester, 1996
۳٫Certain, L. K. and Kahn, R. S.Prevalence, correlates, and trajectory of television viewing among infants and toddlers. Pediatrics, 2002, 109: 634–۶۴۲٫
۴٫Johnson, J. G., Cohen, P., Kasen, S., First, M. B. and Brook, J. S.Association between television viewing and sleep problems during adolescence and early adulthood. Arch. Pediatr. Adolesc. Med., 2004, 158: 562–۵۶۸٫
