تفاوت کاردرمانی و توانبخشی
اگر در زمینه کاردرمانی یا فیزیوتراپی هستید ، ممکن است تعجب کنید که تفاوت بین این دو حرفه چیست. این کاملاً قابل درک است ، زیرا این دو بخش مراقبت های بهداشتی با یکدیگر مشترک هستند و اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.
هر دو حرفه کارهای مهمی و توانبخشی را برای کمک به مشتری و بیماران در انجام کارهای روزانه با استقلال مطلوب و کیفیت زندگی انجام می دهند. علاوه بر این ، هر دو به مهارتهای یکسانی احتیاج دارند ، حقوق رقابتی ارائه می دهند و از دیدگاههای شغلی قدرتمندی بهره مند می شوند. با این حال ، کاردرمانی و فیزیوتراپی رویکردهای متفاوتی در مورد چگونگی بهبود زندگی افراد انجام می دهند. بنابراین ، اگر شما علاقه مند به دنبال یکی از این مسیرهای شغلی هستید ، ممکن است درک این موارد در ابتدا برای شما مفید باشد..
مبانی
در اساسی ترین سطح ، فیزیوتراپی به طور خاص بر بهبود توانایی بیمار در انجام حرکات و عملکرد بدن تمرکز دارد ، در حالی که کاردرمانی بر بهبود توانایی مشتری در انجام فعالیت های روزمره متمرکز است. برای توضیحات عمیق تر هر کدام ، در ادامه بخوانید.
PT توانبخشی جسمی افرادی است که در اثر آسیب دیدگی یا بیماری بهبود می یابند ، در حالی که فیزیوتراپی ها نقص واقعی بیمار را درمان می کنند. فیزیوتراپی ها به طور گسترده در مکانیک بدن آموزش داده می شوند و از تکنیک های درمانی استفاده می کنند که به منظور کاهش درد ، بازگرداندن عملکرد و جلوگیری از ناتوانی طراحی شده اند. برای کسی که از سکته مغزی بهبود می یابد ، یک فیزیوتراپی ممکن است تمریناتی را برای تقویت عضلات بیمار در راه رفتن ، ایستادن و حرکات دیگر ایجاد کند.
OT با داشتن هدف کلی کمک به مشتریان برای انجام فعالیتهای روزمره با بالاترین درجه استقلال ممکن ، یک رویکرد جامع تر را در پیش گرفته است. پزشکان متخصص کاردرمانی با مشتریانی که از آسیب دیدگی بهبود می یابند یا معلولیت رشد یا شناختی دارند ، درمان می کنند. رویکرد آنها ممکن است شامل تمرینات بدنی ، ارتقاء سلامتی ، سازگاری درمانی و تغییراتی در محیط کار و زندگی مشتری باشد. برای شخصی که در اثر سکته مغزی بهبود می یابد ، ممکن است یک متخصص کاردرمانی درمان هایی را انجام دهد تا به مشتری کمک کند فعالیت های روزانه مانند غذا خوردن ، حمام کردن و لباس پوشیدن را مدیریت کند.
در هر دو نوع یعنی کاردرمانی و توانبخشی ، درمانگران وظیفه دارند کیفیت زندگی بیماران خود را بهبود بخشند ، اما هرکدام تکنیک ها و اهداف تخصصی خود را دارند. متخصصین کاردرمانی کل فرد را معالجه می کنند در حالی که فیزیوتراپی ها با معلولیت یا وضعیت واقعی بیمار رفتار می کنند. در این مقاله به تفاوت های بین کاردرمانی و فیزیوتراپی می پردازیم .
اهداف :
کاردرمانی – هدف OT بهبود توانایی های عملکردی فرد است. این یک حرفه بهداشتی جامع است که هدف از آن ارتقاء سلامت با کمک به بیماران است که یاد بگیرند چگونه فعالیتهای متمرکز را انجام دهند که در طول زندگی به آنها سود می بخشد.
فیزیوتراپی – هدف PT ارزیابی و تشخیص اختلالات حرکتی و همچنین درمان صدمات در هنگام بهبود توانایی های عملکردی بیمار ، کیفیت زندگی و پتانسیل حرکتی پس از حادثه یا شرایط است.
درمانگران چه می کنند :
کاردرمانگرها – متخصصین کاردرمانی در انجام فعالیتهای روزانه خود به بیماران کمک می کنند. به عنوان مثال ، یک متخصص کاردرمانی به یک دانش آموز معلول کمک می کند تا در مدرسه شرکت کند. آنها همچنین می توانند خانه ها و مکانهای کاری بیمار را ارزیابی کنند تا از ابزارهای سازگار برای کمک به آنها در تهیه ایده آل برای نیازهای تخصصی به آنها استفاده کنند .
فیزیوتراپی – فیزیوتراپی متخصصان اسکلت عضلانی هستند که بیماران را معاینه می کنند و سپس برنامه های توانبخشی را برای کمک به بهبودی ، کاهش درد آنها ، ترمیم عملکرد و جلوگیری از ناتوانی بیشتر تهیه می کنند. آنها همچنین برای ارتقاء سلامت کلی هر بیمار مشاوره ، آموزش و تحقیق ارائه می دهند .
چه کسی با آنها برخورد می کند :
متخصصین کاردرمانی – متخصصین کاردرمانی به معالجه افراد مبتلا به اختلالات روحی و جسمی ، ناتوانی در رشد ، شرایط مزمن مانند آرتروز و همچنین افراد آسیب دیده یا شرایط سلامتی جدی مانند سکته مغزی کمک می کنند .
فیزیوتراپی – فیزیوتراپی بیماران بعد از آسیب دیدگی یا مشکلات سلامتی طولانی مدت مانند ستون فقرات مزمن یا کمر ، استئوآرتریت ، بیماری پارکینسون ، مولتیپل اسکلروز یا تنگی نخاع ، بیماران را معالجه می کنند .
جایی که درمانگران به طور معمول کار می کنند :
کاردرمانی – کاردرمانگران بطور کلی در بیمارستانها ، مراکز توانبخشی ، کلینیکها ، برنامه های مراقبت از منزل ، رویه های خصوصی و مدارس فعالیت می کنند .
فیزیوتراپی – فیزیوتراپی ها به طور کلی در بیمارستان ها ، مراکز خصوصی ، آژانس های بهداشت منزل ، خانه های سالمندان ، کلینیک های سرپایی ، مراکز ورزشی و بدنسازی و مدارس فعالیت می کنند .
تحصیلات :
کاردرمانگرها – متخصصین حرفه ای حداقل به مدرک کارشناسی ارشد نیاز دارند ، اما اکثر این سمت ها به مدرک دکترا نیاز دارند. اکثر ایالت ها نیاز به مجوز کاردرمانی دارند اما معیارهای دریافت مجوز در هر ایالت متفاوت است .
فیزیوتراپی – مانند متخصصین کاردرمانی ، فیزیوتراپی ها نیز باید حداقل مدرک فوق لیسانس داشته باشند ، اما اکثریت آنها نیز دارای مدرک دکترا هستند. علاوه بر این ، فیزیوتراپی ها باید مجوز بگیرند .
چگونه کاردرمانی و فیزیوتراپی همپوشانی دارند :
هر دو زمینه درمانی شباهت هایی دارند زیرا کمک به پیشرفت بیمار یک هدف مشترک است. در بعضی موارد ، بیمار ممکن است با هر دو درمانگر معالجه کند. به عنوان مثال ، ممکن است در ابتدا شخصی برای کمک به درد و تقویت قدرت پس از سکته مغزی با یک فیزیوتراپی درمان کند. بعداً ، آنها ممکن است به یک متخصص کاردرمانی مراجعه کنند تا نحوه انجام کارهای روزمره و مهارتهای اساسی مانند غذا خوردن ، لباس پوشیدن ، حمام کردن و پیاده روی را اعلام کند .